I Sonata c-moll na fortepian op. 8, Szymanowski Karol

Sonata c-moll - pierwsza wielka forma cykliczna w twórczości Karola Szymanowskiego - powstała w latach 1903-04, w okresie studiów kompozytora u Zygmunta Noskowskiego. Artysta dedykował ją swemu przyjacielowi, sławnemu malarzowi, dramaturgowi i pisarzowi Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi.
Dzieło utrzymane zostało w tradycyjnej formie 4-częściowego cyklu z menuetem jako trzecią częścią i 3-głosową fugą w finale. Odnajdujemy w nim wyraźne nawiązania do stylu Fryderyka Chopina, szczególnie jego późnych sonat - fortepianowej h-moll i wiolonczelowej g-moll. Mimo, iż utwór uznać trzeba raczej za kolejny przykład – po Wariacjach op. 3 i op. 10 – twórczości akademickiej, to stanowi on jednak świadectwo biegłej znajomości sztuki komponowania.

Sonatę c-moll doceniono kilka lat później, w 1910 roku podczas konkursu kompozytorskiego we Lwowie, ogłoszonego z okazji setnej rocznicy urodzin Fryderyka Chopina, przyznając jej pierwszą nagrodę.
 

Anna Iwanicka-Nijakowska