Partita na 12 fagotów i 3 kontrafagoty , Fotek Jan

Partita na 12 fagotów i 3 kontrafagoty została skomponowana w 1968 z okazji jubileuszu profesora Benedykta Góreckiego, fagocisty. Jubileusz ten zgromadził większość uczniów profesora, co dało okazję do napisania utworu dla tak dużego zespołu fagotów.

Partita składa się z dwóch części i kody. Część I obejmuje kilka wariantów aleatorycznych, przerywanych interwencjami pauz i pionów akordowych. Warianty te piętrzą się do maksimum możliwości i kształtują I część utworu, nadając mu zarazem charakter partity. Konstrukcja części II opiera się na fragmentach motywicznych prowadzonych na tle spokojnego, posępnego ostinato. Do części I nawiązuje coda, którą można by określić mianem wielkiego stretto.