Trio smyczkowe op. 10, Koffler Józef

Trio smyczkowe op. 10 na skrzypce, altówkę i wiolonczelę jest jednym z najwcześniejszych dzieł dodekafonicznych Józefa Kofflera. Pracę nad nim kompozytor rozpoczął na początku 1926 roku i w pierwotnym zamyśle miał to być utwór na kwartet smyczkowy. Ostatecznie kompozycja ukończona została w roku 1928 w wersji na trio smyczkowe i już rok później ukazała się drukiem nakładem Universal Edition w Wiedniu. Prawykonanie utworu miało miejsce w 1931 roku w Oxfordzie na Festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Grali: A. Mangeot, E. Bray i J. Shinebourne.

Trzyczęściowe Trio smyczkowe Kofflera, o tradycyjnym układzie z allegrem sonatowym z fugą jako częścią pierwszą, trzytematową fugą jako drugim ogniwem i finałowym rondem, uznawane jest dziś za jedno z najbardziej popularnych i najczęściej wykonywanych dzieł kompozytora. Wyraźnie ilustruje również stosowaną przez twórcę technikę dwunastotonową; tematy wszystkich części skonstruowane zostały w oparciu o materiał interwałowy jednej serii: a-gis-e-g-fis-d-es-f-b-des-c-h. Pod względem estetycznym utwór bliższy jest jednak muzyce neoklasycznej, niż – rozpowszechnionemu wówczas – ekspresjonizmowi Arnolda Schönberga.