Hendrich Paweł. Utwory kameralne (DUX 0754)

Paweł Hendrich – przede wszystkim kompozytor, wychowanek Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, ale także absolwent Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego wrocławskiego Uniwersytetu Ekonomicznego, ceniony wykonawca utworów elektroakustycznych (partii komputera, elektroniki). W swojej twórczości kieruje się przemyślanymi decyzjami, precyzyjnie kształtuje formę, starannie dobierając zestaw technicznych „narzędzi”, by przebieg utworu był nieustannie zmienny, a warstwa muzyczna podlegała ciągłym przekształceniom. Ceni intelektualne łamigłówki i erudycję, której wymaga również od słuchaczy swojej muzyki. Kluczowe idee, które stały się podstawą kształtowania utworów, wskazują ich znaczące tytuły. Diversicorium na zespół kameralny z 2005 roku zbudowany został z „różnych warstw” (harmonii, rytmu, artykulacji), a w Multivalentis na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian z roku 2006 dominuje „wiele wartości”. Cyclostratus na skrzypce, klarnet basowy, marimbę, fortepian i beatbox z 2008 roku ma ewokować „cykliczną chmurę”, Diaphanoid na głos i zespół kameralny z roku 2010 – coś transparentnego, a napisany w latach 2009-2010 Liolit na orkiestrę kameralną – coś kruchego, przezroczystego i mozaikowego jak tytułowy kryształ kordierytu (inna jego nazwa to ljolit). Płytę zamyka „zbudowany z krzywych” Hyloflex αβ z lat 2007-2009, gdzie przestrzeń muzyczną wyznaczają dwie warstwy α – orkiestry smyczkowej i β – elektroniki.

Płyta Pawła Hendricha wydana została jako hołd Fryderykowi Chopinowi z okazji obchodzonego na całym świecie Roku Fryderyka Chopina 2010, w ramach programu promocji twórczości młodych kompozytorów, realizowanego przez Europejskie Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego we współpracy ze Związkiem Kompozytorów Polskich, Ambasadą Republiki Francji, Stowarzyszeniem „Willa Decjusza” i Narodowym Instytutem Audiowizualnym.

Anna Iwanicka-Nijakowska (2010)