Henryk Mikołaj Górecki III Symfonia „Symfonia Pieśni Żałosnych” (DUX 1459)

„'3. Symfonię' pisałem od 30 października do 30 grudnia 1976 na zamówienie rozgłośni Südwestfunk w Baden-Baden. Prawykonanie odbyło się 4 kwietnia 1977 w ramach XIV Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Współczesnej. Śpiewała Stefania Woytowicz, grała Orkiestra Symfoniczna rozgłośni Südwestfunk pod dyrekcją Erneta Boura. Symfonia składa się z trzech pieśni. Pierwsza - najdłuższa (ok. 27 minut) - to ścisły kanon przerwany inwokacją sopranu. W temacie kanonu wykorzystałem fragment pieśni kurpiowskiej ze zbiorów ks. Władysława Skierkowskiego. Pieśń druga - najkrótsza - jest rodzajem lamentacji o prostej budowie ABABC. W pieśni trzeciej zastosowałem wariacyjne opracowanie autentycznej melodii ludowej z Opolskiego, ze zbiorów Adolfa Dygacza. Symfonię dedykowałem mojej żonie".

Tak o tworzeniu Symfonii Pieśni Żałosnych pisał jej kompozytor Henryk Mikołaj Górecki. Inspiracją do stworzenia tego dzieła były słowa osiemnastoletniej Heleny Błażusiak wyryte na ścianie więziennej celi numer 3 „Pensjonatu Palace" – komisariatu Gestapo, który od października 1939 r. do stycznia 1945 r. mieścił się w Hotelu Palace przy ulicy Chałubińskiego 7 w Zakopanem. „Mamo, nie płacz, nie. Niebios Przeczysta Królowo, Ty zawsze wspieraj mnie. Zdrowaś Mario”. Młoda Helena została schwytana przez Niemców 25 września 1944 roku w Schronisku na Lubaniu.

Płyta jest nagraniem live tego niezwykłego dzieła, które zostało zrealizowane w sali koncertowej Filharmonii Poznańskiej 4 lutego 1995 roku. To fenomenalna kreacja artystyczna dyrygenta Andrzeja Boreyko, będącego wówczas u progu swej światowej kariery, oraz Ewy Iżykowskiej – jednej z najbardziej interesujących i wszechstronnych polskich śpiewaczek.

Płyta powstała we współpracy wydawnictw DUX Recording Producers i Lipiński Royal Fidelity.

Patronat medialny nad płytą objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.