Koffler Józef En hommage (EDA 042)

Wieloletnie badania prof. Macieja Gołąba (dyrektor Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego) nad życiem i twórczością Józefa Kofflera (1896-1944), pierwszego polskiego dodekafonisty, obok Karola Szymanowskiego najwybitniejszego kompozytora polskiego dwudziestolecia międzywojennego, zaowocowały nie tylko jego autorską monografią pióra prof. Gołąba, wydaną w polskiej i amerykańskiej oficynie wydawniczej, lecz także z roku na rok powiększającą się dyskografią nagrań kompozycji tego wybitnego kompozytora, w których przygotowaniu prof. Gołąb brał czynny udział, torując tym samym drogę do wykonań uznanych za zaginione źródeł muzycznych.

Tak jest w przypadku płyty En hommage Józef Koffler wydanej przez niemiecką oficynę EDA Records, na której nagrano m.in. uznawany z zaginiony Koncert fortepianowy op. 13, odnaleziony przez prof. Gołąba, ponadto jest on autorem obszernej książeczki (bookletu), gdzie po raz pierwszy w druku ukazują się informacje o tajemniczej śmierci Kofflerów.

Repertuar monograficznej płyty obejmuje kompozycje różnych gatunków: 2 pieśni z op. 1 i Quatre poèmes op. 22 (wyk. Frederika Brillembourg – mezzosopran i Daniel Wnukowski – fortepian), Szkice ukraińskie op. 27 na kwartet smyczkowy (Polish String Quartet Berlin, znakomity zespół złożony z polskich muzyków Deutsche Oper w Berlinie, z koncertmistrzem jej orkiestry Tomaszem Tomaszewskim jako prymariuszem) oraz dwa dzieła symfoniczne: Koncert fortepianowy op. 13 (solistą jest także Daniel Wnukowski) oraz II Symfonię op. 17. W nich właśnie prezentuje się Sinfonia Iuventus pod batutą Krzysztofa Słowińskiego.

Sensacyjnym aspektem tej (muzycznie znakomitej i repertuarowo bardzo interesującej) płyty jest fakt, że wszystkie wymienione dzieła mają tu swoją światową premierę fonograficzną. Konwencja retrospektywnego hommage pozwala ukazać różne oblicza stylu wielkiego, niesłuszne zapomnianego polskiego modernisty: w młodzieńczych pieśniach op. 1 obecny jeszcze duch neoromantyzmu, w późnych Szkicach ukraińskich – nowocześnie ujmowanego folkloryzmu, zaś dwie kompozycje symfoniczne z pierwszej połowy lat trzydziestych reprezentują niezwykle twórczy okres, w którym Koffler poszukiwał własnego muzycznego języka, łącząc elementy neoklasyczne z techniką dodekafoniczną (często swobodnie traktowaną) i poszerzoną tonalnością.

Nagranie Koncertu fortepianowego op. 13 i II Symfonii op. 17 zostało dokonane live 7 maja 2016 roku w Studiu Koncertowym Polskiego Radia podczas 30. Festiwalu Warszawskie Spotkania Muzyczne 2016 organizowanego przez Związek Kompozytorów Polskich.