Start
O nas
Nasze projekty
Encyklopedia
Kalendarz wydarzeń
Nasze patronaty
Szukaj
Zubel Agata. Cascando (ACD 123-2)
Płyta jest muzyczną wizytówką jednej z najbardziej utalentowanych i interesujących współczesnych artystek polskich, kompozytorki i śpiewaczki Agaty Zubel. Pięć wybranych kompozycji, obejmujących latami powstania okres zaledwie 5 lat – od 2003 do 2007 roku, kreśli obraz jej najnowszej twórczości, najbardziej znamiennych cech i wyróżniających nurtów.
Już otwierający płytę Kwartet smyczkowy nr 1 na cztery wiolonczele i komputer z 2006 roku wskazuje na głębokie zainteresowanie artystki aspektem brzmieniowości. Zwielokrotniona barwa jednego instrumentu, dodatkowo podkreślona przez przetworzenia komputerowe, tworzy nowe jakości, zarówno przestrzenne, jak i kolorystyczne – od brzmień szmerowych po skumulowane barwne plamy. Podobnym studium sonorystyki jednego instrumentu – tym razem perkusji – jest pochodzące z tego samego roku, napisane dla festiwalu Musica Electronica Nova z myślą o znanym perkusiście Janie Pilchu, Obciążenie dopuszczalne. Agata Zubel, która sama grała na perkusji, przy jego pisaniu wykorzystała całą swoją dogłębną znajomość możliwości brzmieniowych najróżnorodniejszych „składowych” zestawu instrumentarium. Kalejdoskop barw i efektów ekspresyjno-sonorystycznych wzmocniony został również przez warstwę komputerową.
Osobny nurt poszukiwań nowej brzmieniowości wyznaczają kompozycje przeznaczone na głos, pisane z myślą o sobie samej jako ich wykonawczyni. Agata Zubel – jedna z najwybitniejszych specjalistek w interpretacji współczesnych utworów wokalnych, w każdym z nich stara się poszerzać technikę, zasób barw, artykulacji i ekspresji. Przykładem tego są bliźniacze utwory z 2003 roku opatrzone tytułem Unisono. W pierwszym z nich głos został zestawiony z perkusją, w drugim – z akordeonem. Tytuł kompozycji wskazuje zaś na zastosowaną w nich zasadę uzyskania efektu maksymalnego zbliżenia barwy głosu do danego instrumentu, jakby oba grały wręcz unisono.
Sercem płyty jest tytułowe Cascando na głos, flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę, napisane w 2007 roku na zamówienie Seattle Chamber Players, do tekstu Samuela Becketta. Wiersz opowiada o odrzuconej miłości, ale jego sensem jest „zamiana emocji w ekspresję. Zagłuszanie bólu poprzez słowotok i redukcję do logicznych konstrukcji.” – czytamy w komentarzu dołączonym do płyty. Agata Zubel wyraziła tekst muzyką z jednej strony równie ascetyczną i skondensowaną, ale o ogromnej sile ekspresji, przede wszystkim partii wokalnej. Tytuł kompozycji przywodzi natomiast skojarzenia z obecnymi w niej licznymi charakterystycznymi kaskadowymi, opadającymi gestami muzycznymi.
Osobny nurt poszukiwań nowej brzmieniowości wyznaczają kompozycje przeznaczone na głos, pisane z myślą o sobie samej jako ich wykonawczyni. Agata Zubel – jedna z najwybitniejszych specjalistek w interpretacji współczesnych utworów wokalnych, w każdym z nich stara się poszerzać technikę, zasób barw, artykulacji i ekspresji. Przykładem tego są bliźniacze utwory z 2003 roku opatrzone tytułem Unisono. W pierwszym z nich głos został zestawiony z perkusją, w drugim – z akordeonem. Tytuł kompozycji wskazuje zaś na zastosowaną w nich zasadę uzyskania efektu maksymalnego zbliżenia barwy głosu do danego instrumentu, jakby oba grały wręcz unisono.
Sercem płyty jest tytułowe Cascando na głos, flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę, napisane w 2007 roku na zamówienie Seattle Chamber Players, do tekstu Samuela Becketta. Wiersz opowiada o odrzuconej miłości, ale jego sensem jest „zamiana emocji w ekspresję. Zagłuszanie bólu poprzez słowotok i redukcję do logicznych konstrukcji.” – czytamy w komentarzu dołączonym do płyty. Agata Zubel wyraziła tekst muzyką z jednej strony równie ascetyczną i skondensowaną, ale o ogromnej sile ekspresji, przede wszystkim partii wokalnej. Tytuł kompozycji przywodzi natomiast skojarzenia z obecnymi w niej licznymi charakterystycznymi kaskadowymi, opadającymi gestami muzycznymi.
Anna Iwanicka-Nijakowska (2009)
