Polska Filharmonia Bałtycka zaprasza 4 października 2024 roku o godz. 19.00 na koncert z okazji Jubileuszu 75. urodzin Piotra Mossa i prawykonanie Seule – cyklu pieśni na sopran i orkiestrę do tekstów Christine de Pisan, dedykowanego Iwonie Hossie.
Wersję polską tekstów de Pisan zawdzięczamy Antoniemu Liberze. Jest to rodzaj rozpisanego na cztery części monologu dającego wykonawczyni możliwość pokazania najróżniejszych stanów emocjonalnych. Usłyszymy go właśnie w wykonaniu Iwony Hossy! Towarzyszyć jej będzie Orkiestra Filharmonii pod dyrekcją Marka Wroniszewskiego. W wykonaniu muzyków usłyszymy również "Eroicę" - III Symfonię Es-dur Ludwiga van Beethovena.
Dodatkowe informacje - na stronie: https://www.filharmonia.gda.pl/repertuar/1217-koncert-symfoniczny-jubileusz-75-urodzin-piotra-mossa
Kompozytor uprzejmie podzielił się z nami historią powstania tego dzieła:
"Przystępując do pracy nad utworem stanąłem przed zawsze trudnym problemem wyboru tekstów. I tu muszę wrócić do roku 1966, kiedy natknąłem się w świeżo wtedy wówczas wydanej Antologii poezji francuskiej Jerzego Lisowskiego na wiersze Christine de Pisan. Zafascynowany nieprawdopodobną siłą tej bardzo emocjonalnej poezji postanowiłem od razu coś do niej napisać. Ale mając wtedy 17 lat jeszcze nie umiałem komponować. Pisałem już wprawdzie jakieś piosenki literackie (poezja była od najmłodszych lat jedną z moich fascynacji), ale z prób stworzenia muzyki do wierszy de Pisan nic mi nie wyszło. Ale "temat” we mnie pozostał. I kiedy w 2019 roku, ponad pół wieku później, szukałem tekstów do mojego utworu wróciłem do pomysłu sprzed lat. Teraz już wiedziałem, że będę umiał stworzyć do tej poezji muzykę.
Jean-Louis Bauer, wspaniały, już nie żyjący pisarz, z którym stworzyłem wiele utworów, przełożył napisane na przełomie XIV i XV wieku w języku starofrancuskim wiersze de Pisan na francuski współczesny, a Patrick Valleux nadał jego pracy ostateczny kształt.
Tyle o historii powstania Seule.
Teraz kilka słów o utworze. Poezja de Pisan mówi o samotności i cierpieniu po odejściu bliskiej osoby. Mój utwór, to rodzaj rozpisanego na cztery części monologu dającego wykonawczyni możliwość pokazania najróżniejszych stanów emocjonalnych, gdzie głęboki pesymizm przeciwstawiany jest próbom ukrycia swego bólu w wesołym śpiewie, a wyznania miłosne kontrastują z fragmentami, w których pojawia się jakby odrobina szaleństwa. Orkiestra akompaniująca solistce nie jest duża (blacha np. jest zredukowana tylko do czterech instrumentów). Warto zwrócić uwagę na bogatą perkusję bardzo wzbogacającą paletę kolorystyczną utworu".
Piotr Moss
Rynek Starego Miasta 27
00-272 Warszawa
e-mail:
tel: +48 785 370 000
Modernizacja strony odbywa się dzięki wsparciu Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu Nauka dla społeczeństwa II.