kompozytorka; ur. 18 marca 1961, Białystok. W latach 1980-86 studiowała kompozycję w klasie Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie, a następnie – w latach 1986-88 – kompozycję u Louisa Andriessena w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Hadze. Uczestniczyła również w Międzynarodowych Kursach dla Młodych Kompozytorów, organizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej (polską sekcję ISCM/SIMC) oraz w Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt. Na podstawie rozprawy doktorskiej Nowe aspekty wykorzystania mojej techniki polifonii czaso-przestrzennej w kompozycji "E-Motions" na akordeon, smyczki i perkusję, obronionej w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, uzyskała w 2012 stopień doktora sztuki muzycznej. W 2016 roku kompozytorce nadano stopień doktora habilitowanego.

Hanna Kulenty za swoją twórczość kompozytorską otrzymała wiele nagród, m.in. w 1985 – II nagrodę na Europejskim Konkursie Młodych Kompozytorów w Amsterdamie za utwór Ad Unum na orkiestrę (1985), w 1987 – II nagrodę na Konkursie Młodych Kompozytorów Związku Kompozytorów Polskich za utwór Ride for 6 percussionists (1987) oraz – w tym samym roku – Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego. Jest również czterokrotną laureatką Konkursu Kompozytorskiego Warszawskiego Oddziału ZKP: w 1986 zdobyła I nagrodę za Quinto na 2 fortepiany (1986), w 1987 – I nagrodę za Breathe na orkiestrę smyczkową (1987), w 1988 – III nagrodę za Cannon for violin and piano (1988), w 1989 – II nagrodę za aaa Tre for viola, cello and double bass (1988).

Od 1989 pracuje jako niezależny kompozytor, otrzymując liczne zamówienia oraz stypendia, m. in.: Deutscher Akademischer Austauschdienst (Niemcy, 1990), Grants from Fonds voor de Scheppende Toonkunst (Holandia, 1993–2009), Grants from The Performing Arts Fund (Niderlandy, 2010–2015). W latach 1999-2000 była Composer-in-residence w Het Gelders Orkest w Niderlandach. Stworzyła pięć utworów w ramach programu „Kolekcje” – priorytet „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca. Zajmuje się również działalnościa pedagogiczną: prowadzi kompozytorskie kursy mistrzowskie, m. in. w Apeldoorn (1995), Radziejowicach i Monachium (1996), Amsterdamie (1997), Kalifornii (1998). W 2013 pełniła funkcję profesora wizytującego w Missouri State University, Springfield, gdzie prowadziła zajęcia z kompozycji. Od 2015 roku wykłada na Wydziale Kompozycji, Teorii Muzyki i Reżyserii Dźwięku Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, obecnie na stanowisku profesora.

W 1999 uhonorowana została tytułem Kompozytora Roku w Gelderland. W listopadzie 2000 rozgłośnia radiowa Deutschlandfunk w Kolonii zorganizowała koncert monograficzny kompozytorki, który zarejestronawno na płycie CD. W 2003 podczas Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów, organizowanej corocznie przez Międzynarodową Radę Muzyczną przy UNESCO, najwyższą punktację i miano utworu „wyselekcjonowanego” otrzymał jej Koncert na trąbkę i orkiestrę symfoniczną (2002); kompozycja została przedstawiona w nagraniu z prawykonania, dokonanego przez holenderskiego solistę Marco Blauuwa z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod batutą belgijskiego dyrygenta Ronalda Zollmana.

W 2015 roku otrzymała doroczną nagrodę ZKP "za wybitną twórczość kompozytorską, silny rys indywidualny, połączenie muzycznej energetyczności z oryginalnymi rozwiązaniami formalnymi".

Hanna Kulenty od 1992 mieszka zarówno w Warszawie, jak i w Holandii. Uczestniczy w pracach jury rozmaitych konkursów muzycznych, także dla wykonawców. Jest zwolenniczką wolności twórczej jednostki, niepoddaje się trendom i modom muzycznym, które nie wynikają z jej filozofii oraz respektuje tradycje muzyczne. Swoją muzykę nazywa „turbulencjami harmonicznymi” lub „muzyką surrealistyczną”. Muzyka Kulenty to sztuka nieschematyczna i nieoczywista – porywająca narracja, gra napięć i specyficzna aura dźwiękowa, uzyskiwana dzięki nieszablonowym składom wykonawczym, to efekt wypracowanego dystansu do przeszłości i konwencji. Opisując swą technikę, mówi o polifonii łuków – jej kompozycje mają zaś za zadanie hipnotyzować, wprowadzać słuchacza w trans.   

aktualizacja: 2002, 2011 (mk), 2020 (wa)

Strona internetowa kompozytorki: www.hannakulenty.com

Trzy minuty na kontrabas (1983)

String Quartet No. 1 (1983-84)

Muzyka podwodna na orkiestrę (1984)

Prośba o słońce na taśmę (1984)

Przypowieść o ziarnie, monodram na alt, flet, skrzypce, kontrabas, perkusję i taśmę (1985)

Martwa natura ze skrzypcami na skrzypce (1985)

Ad Unum na orkiestrę (1985)

Sesto na fortepian solo (1985)

Quatro na orkiestrę kameralną (1986)

Symphony No. 1 (1986)

Quinto na 2 fortepiany (1986)

Arci na perkusję (1986)

Ride for 6 percussionists (1987)

Breathe na orkiestrę smyczkową (1987)

Symphony No. 2 for mixed choir and orchestra (1987)

One by One na marimbę solo (1988)

Arcus na 3 perkusistów (1988)

Cannon for violin and piano (1988)

aaa Tre for viola, cello and double bass (1988)

Perpetuus na orkiestrę kameralną (1989)

Trigon na orkiestrę kameralną (1989)

String Quartet No. 2 (1990)

Piano Concerto No. 1 for piano and chamber orchestra (1990)

Piano Concerto No. 2 for 2 pianos and orchestra (1991)

Air na orkiestrę kameralną (1991)

E for E for harpsichord (1991)

Violin Concerto No. 1 [version I] for violin and chamber orchestra (1992)

Passacaglia na orkiestrę kameralną (1992)

Cadenza for violin and delay (1992)

Still Life with a Cello for cello (1993)

Violin Concerto No. 1 [version II] for violin with delay and orchestra (1993)

Sinequan na wiolonczelę (1993)

A Cradle Song for violin, cello and piano (1993)

A Fifth Circle for alto flute and delay (1994)

A Fourth Circle for violin (or viola, or cello) and piano (1994)

Sinequan forte B for cello (amplified + delay) and chamber orchestra (1994)

Sinequan forte A for cello (amplified + delay) and symphony orchestra (1994)

Lysanxia for gamelan ensemble and tape (1994)

The Mother of Black-Winged Dreams, opera (1995)

Going Up 2 for chamber orchestra (1995)

Going Up 1 for violin and double bass (1995)

A Sixth Circle for trumpet and piano (1995)

Violin Concerto No. 2 for violin and symphony orchestra (1996)

Sierra for violin and cello (1996)

A Third Circle for piano solo (1996)

Blattinus for saxophone quartet (1996)

Certus for orchestra (1997)

Waiting for... for piano solo and human voice (1997)

Elfen, ballet music for chamber orchestra (1997)

Stretto for flute, clarinet, cello and guitar (1998)

Rapidus for saxophone quartet (1998)

Symphony No. 3 (1998-2000)

Harmonium for harmonium solo (1999)

MM-blues for two pianos and two percussions (1999)

Drive Blues na fortepian (2000)

Decimo na chór mieszany a cappella (2000)

Koncert na flet i orkiestrę kameralną (2001)

Asjaawaa na mezzosopran, flet, harfę, fortepian i elektronikę (2001)

Crossing lines for violin, clarinet and piano (2001)

Koncert na trąbkę i orkiestrę symfoniczną (2002)

Rainbow 3 na 2 instrumenty dęte i fortepian (2003)

Hoffmanniana, opera (2003)

Koncert fortepianowy nr 3 (2003)

Postcard from Europe na zespół (2004)

Mezzo Tango na zespół instrumentów dętych blaszanych (2004)

Run na flet i fortepian (2004)

Brass No. 1 for trumpet solo (2004)

Mezzo Tango 2 na zespół „De Ereprijs” (2005)

Brass No. 2 for horn and trumpet (2005)

Brass No. 3 for horn solo or trumpet solo (2005)

Island na trębacza-recytatora, zespół i taśmę (2006)

Tell me about it 1 for clarinet, cello, trombone and piano (2006)

Tell me about it 2 for bass clarinet, cello, trombone and contra bas (2006)

Preludium, Postludium i Psalm na wiolonczelę i akordeon (2007)

String Quartet No. 3 – Tell me about it (2007)

Preludium and Psalm for harmonium or another keyboard instrument solo (2007)

Kisses & Crosses for piano and percussion (2007)

Brass No. 4 for tuba solo or other brass instrument (2007)

String Quartet No. 4 (A Cradle Song) (2007)

Lost & Found – twenty five, ballet music for ensemble and tape (2008)

Walc z Lost & Found – twenty five na fortepian i trąbka (2008)

Walc in A for piano (2009)

Sugar-Fela Tango for piano and four instruments (2009)

G for G for harpsichord solo (2009)

GG Concerto for harpsichord and string orchestra (2009)

Decimo Forte na chór i zespół (2010)

Music for Roy na chór mieszany i orkiestrę kameralną (2010)

Twenty-five na orkiestrę symfoniczną (2010)

String Quartet No. 5 (2011)

E-motions na akordeon, orkiestrę smyczkową i perkusję (2011)

Cembalo Uno na klawesyn (2012)

Five for five na kwintet smyczkowy (2013)

Emotionsolo na akordeon (2013)

Viola-Viva na altówkę i orkiestrę kameralną (2013)

Smokey Eyes na podwójne trio (dwa fortepiany, saksofon, flet oraz dwa zestawy perkusyjne) (2013)

String Quartet No. 6 (2014)

Trumpet Concerto No. 3 na trąbkę i orkiestrę symfoniczną (2014)

VAN... na fortepian na cztery ręce lub na dwa fortepiany (2014)

Koncert altówkowy nr 1 na altówkę i orkiestrę symfoniczną (2015)

Koncert saksofonowy nr 1 na saksofon i orkiestrę symfoniczną (2015)

Smokey White na kwintet fortepianowy (2016)

Smokey One na fortepian solo (2016)

Siesta na skrzypce, wiolonczelę i trąbkę (2016)

When the morning light starts glowing na orkiestrę smyczkową (2016)

Concerto Rosso na kwartet smyczkowy i orkiestrę smyczkową (2017)

DoubleCelloConcerto na 2 wiolonczele i orkiestrę symfoniczną (2017-2018)

Koncert fletowy nr 3 na flet i orkiestrę symfoniczną (2017-2018)

Fado na trio fortepianowe (2018)

Musique Surrealistique na sopran, klarnet i fortepian (2018)

Aisthetikos na saksofon sopranowy, fortepian i orkiestrę  (2019)

EldoradoEldorado na głos i fortepian (2020)

Alias-Demo na trio fortepianowe (2020)

Muzyka filmowa

Muzyka do filmu Nieruchomy Poruszyciel w reż. Łukasza Barczyka (2008)

Muzyka do filmu Hiszpanka w reż. Łukasza Barczyka (2015)

Chłopecki Andrzej, Kulenty Hanna, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „klł”, PWM, Kraków 1997

Inspiruje mnie życie, Wywiad z Hanną Kulenty, „Kwarta” 2000 nr 6, s. 7-8

Polska premiera II Koncertu skrzypcowego, Rozmowa z kompozytorką Hanną Kulenty oraz skrzypkiem Rafałem Zambrzyckim-Payne, "Muzyka21" 2009 nr 9, s. 24-25