Festiwal Carillonowy

Gdański Festiwal Carillonowy, organizowany od 1999 roku przez Muzeum Zegarów Wieżowych (Oddział Muzeum Historycznego Miasta Gdańska), to jedyne tego rodzaju wydarzenie muzyczne w Polsce. Tylko Gdańsk posiada bowiem dwa cenne zespoły dzwonów grających, czyli carillony: carillon w Ratuszu Głównego Miasta i zespół dzwonów koncertowych w kościele św. Katarzyny (w Polsce znajduje się jeszcze tylko jeden carillon - na Jasnej Górze w Częstochowie). Festiwal stanowi przegląd wspaniałych dzieł literatury muzycznej na carillon, począwszy od barokowych kompozycji Jana Sebastiana Bacha po XX-wieczne utwory Artura Rubinsteina. Większość programu wypełniają koncerty solowe.
Na gdańskich instrumentach grywają wybitni wirtuozi carillonu, m.in. niderlandzcy mistrzowie: Carl van Eyndhoven, Gert Oldenbeuving i Joost van Balkom, Vegar Sandholt z Norwegii oraz znani gdańscy carilloniści - Małgorzata Fiebig-Drzewiecka, Monika Kaźmierczak i Karol Meissner.

Carillony narodziły się na przełomie XV i XVI wieku w Niderlandach. Stamtąd rozprzestrzeniły się po Europie. W Gdańsku pierwszy carillon zawisł w 1560 roku na Ratuszu Głównego Miasta. Kolejny zainstalowano w kościele św. Katarzyny. Repertuar carillonów zmieniano co tydzień, a w razie specjalnych okazji codziennie. W XVIII wieku w Kościele św. Katarzyna uruchomiono nowy, 35-dzwonowy carillon. Został on zdjęty w 1942 roku przez Niemców - część dzwonów przetopiono na armaty, a pozostałe zawisły w katedrze w Lubece. W 60-tą rocznicę wybuchu wojny carillon powrócił na wieżę kościoła św. Katarzyny. Trzydzieści siedem dzwonów odlała Królewska Ludwisarnia w Asten koło Eindhoven. W 1997 roku, z okazji obchodów 1000-lecia Gdańska, carillon został rozbudowany. Dzisiaj składa się z 49 dzwonów.