Festiwal Hoffmannowski

W dniu 11 kwietnia 2001 roku odbyła się uroczystość wmurowania we foyer Teatru Wielkiego w Poznaniu tablicy honorowej, upamiętniającej pobyt i działalność Ernesta Teodora Amadeusza Hoffmanna w Poznaniu w latach 1800-1802. Stronę niemiecką reprezentowali politycy z kilku Landów niemieckich, a zespół Teatru Wielkiego w Poznaniu wykonał z tej okazji w wersji koncertowej operę Jacquesa Offenbacha Opowieści Hoffmanna.
Uroczystość ta stała się impulsem do idei stworzenia w Poznaniu corocznego Festiwalu Hoffmannowskiego, spełniającego następujące założenia:

• propagowanie osoby i twórczości największego niemieckiego romantyka
• realizowanie dzieł artystycznych tworzonych przez niego lub poświęconych jego osobie
• wyszukiwanie i eksponowanie przejawów współpracy, współdziałania i wzajemnego zrozumienia w dziedzinach kultury i sztuki pomiędzy Niemcami a Polakami w bliższej, a zwłaszcza dalszej przyszłości, czego wybitnym przykładem był polski okres w życiu E.T.A. Hoffmanna;
• propagowanie zarówno klasycznego, jak i współczesnego niemieckiego repertuaru operowego;
• konfrontowanie dorobku polskiej sztuki operowej z osiągnięciami teatrów niemieckich;
• przywrócenie polskiemu repertuarowi wybitnych dzieł niemieckich, z różnych powodów niewykonywanych w Polsce (repertuar Wagnerowski, niemieckie dzieła romantyczne, opery Richarda Straussa, niemiecka twórczość współczesna);
• zapraszanie najciekawszych spektakli niemieckich na Festiwal Hoffmannowski
• uwzględnianie w programie festiwalu najlepszych realizacji repertuaru niemieckiego na polskich scenach operowych;
• promowanie polskiego repertuaru operowego i baletowego do prezentacji w teatrach niemieckich i licznych festiwalach operowych w Niemczech;
• organizowanie niemieckiej edycji Festiwalu Hoffmannowskiego we Frankfurcie nad Odrą (powtórzenie programu w ramach stałej współpracy z tamtejszym Kleist Forum).

Myśl stworzenia corocznego festiwalu operowego, ratującego od zapomnienia postać E.T.A. Hoffmanna, zrodziła się z potrzeby szukania pozytywnych wartości w kontaktach wybitnych artystów niemieckich i polskich, współdziałających ze sobą w przeszłości.
Podczas dotychczasowych sześciu edycji festiwalu (2001-2006) wystawione zostały m.in. dzieła operowe Stanisława Moniuszki (Halka), Richarda Wagnera (Parsifal, Tannhäuser, Der fliegende Holländer), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Czarodziejski flet, Cosi fan tutte), Jacquesa Offenbacha (Opowieści Hoffmanna), Wojciecha Bogusławskiego (Cud mniemany czyli krakowiacy i górale), Ludwiga van Beethovena (Fidelio - premiera w 2002 roku), Carla Marii von Webera (Wolny strzelec), Jeana-Philippe’a Rameau (Les Indes galantes (Wykwintne Indie) - premiera w 2004 roku), Antoniego Radziwiłła (Faust - premiera w 2003 roku), Ludomira Różyckiego (Pan Twardowski), Krzysztofa Pendereckiego (Diabły z Loudun) oraz Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna (Ondyna (Undine) - premiera w 2004 roku), a także baletowe m.in. Kronika zapowiedzianej śmierci Muz Oliviera Messiaena (premiera w 2003 roku). Czwartą edycję festiwalu w 2004 roku zwieńczyło wykonanie IX Symfonii Ludwiga van Beethovena, a w 2006 roku – gala baletowa w wykonaniu Staatliche Ballettschule Berlin.
Obok spektakli festiwalowi towarzyszą warsztaty operowe, wykłady i konfrontacje wokalne młodych śpiewaków polskich i niemieckich. Podczas drugiej edycji w 2002 roku odbyło się także sympozjum, zorganizowane w setną rocznicę urodzin prof. dr Zygmunta Latoszewskiego - muzykologa, dyrygenta i dyrektora.
Inauguracja siódmej edycji Festiwalu Hoffmannowskiego odbędzie się w dniu 14 kwietnia 2007 roku.

E.T.A. Hoffmann jako dwudziestokilkuletni prawnik zjawił się w polskim Poznaniu, gdzie objął posadę asesora w pruskim sądzie. Nawiązał tu wiele przyjaźni z Polakami, pisał poezje, komponował i uprawiał malarstwo. W Poznaniu zakochał się w córce polskiego mieszczanina i ożenił się z nią; Maria Tekla Michalina Rohrer-Trzcińska do końca była wierną towarzyszką jego życia. Po wyjeździe z Poznania, Hoffmann przebywał kolejno w Płocku i w Warszawie.