Śląskie Dni Muzyki Współczesnej

Festiwal Śląskie Dni Muzyki Współczesnej powstał w 1984 roku jako rozszerzenie tradycyjnego cyklu koncertowego organizowanego przez Katowicki Oddział Związku Kompozytorów Polskich i Akademię Muzyczną pod nazwą „Śląskich Trybun Kompozytorów”. W zamyśle organizatorów jest imprezą otwartą na różnego rodzaju idee i programy współczesnej twórczości muzycznej – od awangardy po postmodernizm. Nadrzędnym celem festiwalu jest promowanie najnowszej muzyki polskiej. Nie ogranicza się jednak do rodzimej twórczości. Programy poszczególnych jego edycji zawsze uwzględniały osiągnięcia nowej muzyki w jak najszerszym kontekście geograficznym, pokoleniowym i stylistycznym. Wiele miejsca poświęcano też kompozytorom zagranicznym.
Do 2006 roku odbyło się 12 edycji festiwalu: pierwsze pięć w odstępach rocznych w latach 1984-88, a następne siedem – już jako biennale (na zmianę ze Śląską Trybuną Kompozytorów) – po sześcioletniej przerwie, czyli w latach 1994, 1996, 1998, 2000, 2002, 2004 i 2006. Podczas pierwszych trzech wystąpiło wielu znakomitych solistów i orkiestr, m.in. Aureli Błaszczok, Henryka Januszewska, Michalina Growiec, Roman Lasocki, Jerzy Mechliński, Grzegorz Olkiewicz, Kwartet Śląski, orkiestra Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją Piotra Warzechy, Filharmonia Górnicza z Zabrza kierowana przez Tadeusza Babińskiego oraz Śląska Orkiestra Kameralna prowadzona przez Jana Wincentego Hawla. Wiele miejsca poświęcono młodym kompozytorom. W latach 1984-86 na „Śląskich Dniach” debiutowali: Wiesław Cienciała, Andrzej Dziadek, Sławomir Olszamowski i Piotr Radko. Lata kolejne – 1987-88 – to czas prawdziwego rozkwitu festiwalu. Kierowaniem imprezy zajmował się wówczas Andrzej Krzanowski, jeden z najwybitniejszych kompozytorów śląskich. W okresie jego działalności oferta repertuarowa „Dni” poszerzyła się o dzieła oratoryjno-kantatowe, zorganizowano osobne koncerty Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich oraz występy uzdolnionych uczniów średnich szkół muzycznych. Rangę festiwali podniosła obecność zagranicznych kompozytorów, m.in. Klausa Hubera z Fryburga. Ponadto na koncertach gościli Roman Jabłoński, Elżbieta Stefańska-Łukowicz i Olga Szwajgier, a także WOSPRiTV pod dyrekcją Antoniego Wita, Chór Filharmonii Śląskiej, orkiestra Filharmonii Opolskiej kierowana przez Marka Tracza i Bielska Orkiestra Kameralna prowadzona przez Tadeusza Kocybę. Kolejne edycje „Śląskich Dni” – pomimo iż odbyły się dopiero po 6 latach i już jako biennale – nawiązywały koncepcją treści i układem koncertów do wzorów poprzednich festiwali. Organizatorzy nadal starali się pokazać w możliwie wszechstronny sposób ostatnie osiągnięcia kompozytorów śląskich oraz włączyć w program imprezy dzieła znaczących twórców krajowych, także młodego pokolenia, oraz zagranicznych, m.in. w 1994 roku zaprezentowano współczesną twórczość amerykańską. W trakcie koncertów odbyło się wiele prawykonań światowych lub polskich premier utworów napisanych przez twórców należących do różnych generacji. Na festiwalach po raz pierwszy wykonano utwory m.in. Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Witolda Szalonka i Eugeniusza Knapika. W 2000 roku „IX Dniom” towarzyszył konkurs kompozytorski dla młodych kompozytorów, a nagrodzone na nim utwory zostały wykonane podczas jednego z koncertów festiwalowych.