Warszawska Jesień - Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej

Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" to największy w Polsce festiwal o randze międzynarodowej poświęcony muzyce współczesnej. Przez wiele lat był również jedyną tego typu imprezą w środkowej i wschodniej Europie. Powstał w 1956 roku z inicjatywy dwóch kompozytorów - Tadeusza Bairda i Kazimierza Serockiego, a do życia został powołany przez Zarząd Główny Związku Kompozytorów Polskich. Odbywa się corocznie (z dwoma wyjątkami) z reguły w drugiej połowie września i trwa 8 dni. Pierwsze lata festiwalu - do końca lat 80-tych - były okresem szczególnej jego świetności. Od początku istnienia ustaliły się jego założenia programowe. Główną ideą festiwalu było (i jest) prezentowanie nowej muzyki światowej i polskiej. Przyświeca mu również idea ochrony rozwoju muzyki polskiej i przeciwstawienia się ideologii socrealizmu. Ma on formułę otwartą i stara się przedstawiać wielość tendencji obecnych w muzyce. "Warszawska Jesień" umożliwiała swobodę wypowiedzi twórczej oraz kontakt z nowymi trendami w sztuce. Podczas koncertów wykonywane były działa Arnolda Schönberga, Albana Berga, Antona Weberna, Edgara Varese'a oraz Beli Bartóka i Igora Strawińskiego, a także ówczesnych awangardystów - Pierre'a Bouleza, Luigi'ego Nono, Bruno Maderny i Johna Cage'a. Muzyka o zachowawczym charakterze stanowi niewielką część jego programu. Większą wypełniają utwory nowoczesne: od serializmu aż po instalacje dźwiękowe. Na koncerty festiwalowe zawsze przyjeżdżało wiele osób - kompozytorów, wykonawców i muzykologów - z całej Polski i Europy. Nie dziwi zatem fakt, że festiwal szybko zyskał światowy rozgłos i status jednej z najważniejszych imprez muzycznych.
Obecnie "Warszawska Jesień" nadal postrzegana jest jako impreza twórcza, z olbrzymim dorobkiem i prestiżem. Współpracują z nią liczne polskie instytucje kulturalne (Filharmonia Narodowa, Polskie Radio, Telewizja Polska), ambasady, instytuty kultury i fundacje. Nad programem festiwalu corocznie pracuje Komisja Repertuarowa, powoływana przez Zarząd Główny Związku Kompozytorów Polskich. Każdej edycji imprezy towarzyszy obszerna książka programowa, która stanowi cenne źródło informacji o polskiej i światowej muzyce współczesnej. Podobne zadanie spełnia Kronika Dźwiękowa - komplet nagrań wydawanych po każdym festiwalu (od 1999 roku ukazuje się na płytach kompaktowych). Utrwalane są na niej przede wszystkim utwory polskich kompozytorów prezentowane podczas koncertów "Warszawskiej Jesieni".