- Grzegorz Wierus – dyrygent
- Igor Iermak – flet
- Arina Shapochkina – flet
- Maksym Kołomijec – obój
- Dmytro Pashynsky – klarnet
- Sergiy Loginov – róg
- Aleksy Szmurak – fortepian
- Andriy Pavlov – skrzypce
- Zoltan Almashi – wiolonczela
- Olga Zhukova – wiolonczela
Ensemble Nostri Temporis to ukraiński zespół, który zajmuje się promocją współczesnej muzyki klasycznej na Ukrainie. Zespół został założony w 2007 r. przez kompozytorów Maksyma Kolomiietsa i Alexeya Shmuraka. Obecnie jest kierowany przez kompozytora Bohdana Sehina.
Główną część repertuaru zespołu stanowią utwory ukraińskich i zagranicznych kompozytorów napisane najczęściej specjalnie dla Nostri Temporis. Ensemble Nostri Temporis współpracował z takimi wybitnymi kompozytorami, jak Georges Aperghis, Gerhard Staebler, Tadeusz Wielecki, Sergej Newski, Vladimir Rannev, Alexey Sysoev, Marisol Jimenes, Vladimir Gorlinski i dokonał ponad dwustu prawykonań muzyki najnowszej. Swoją sztukę wykonawczą muzycy prezentowali podczas licznych koncertów w Niemczech, Polsce, Rosji, na Ukrainie i Białorusi.
Poza tym artyści komponują własne utwory i współtworzą projekty, w których muzyka łączy się z teatrem, poezją czy filmem. W 2011 r. przez kierowników zespołu kompozytorów Maksyma Kolomiietsa, Bohdana Sehina i Alexeya Shmuraka została stworzona muzyka do audiobooku Taras Prochaśko i Sergij Żadan czytają wiersze Czesława Miłosza, którego wydanie w wersji ukraińskiej zostało zrealizowane dzięki Instytutowi Adama Mickiewicza i Instytutowi Polskiemu w Kijowie. W 2015 r. podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej „Kontrasty” we Lwowie Ensemble Nostri Temporis przedstawił premierę Utworu na kwintet smyczkowy, kwartet dęty drewniany, waltornię i fortepian Maxima Kolomiietsa, który został zamówiony przez Stowarzyszenie Neoarte w ramach programu „Kolekcje” – priorytet „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Instytut Muzyku i Tańca.
Zespół prowadzi również działalność edukacyjną, organizując wykłady o muzyce współczesnej, kursy mistrzowskie muzyki najnowszej COURSE we współpracy z Goethe Institut oraz Instytutem Polskim w Kijowie.
aktualizacja: 2018 (ac)