Nad pieśniami Karola Szymanowskiego. Cztery studia, Tomaszewski Mieczysław

Cztery eseje składające się na niniejszą publikację powstawały w latach 1962-1997 przy okazji różnych konferencji muzykologicznych. Najstarszy, zatytułowany „Słopiewnie” Szymanowskiego według Tuwima, wygłoszony został w marcu 1962 roku w Warszawie na sesji naukowej poświęconej kompozytorowi, zorganizowanej przez Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Drugi tekst – „Łabędź” Szymanowskiego według Berenta – napisany został z myślą o II Ogólnopolskiej Konferencji Muzykologicznej Związku Kompozytorów Polskich w Krakowie w 1963 roku. Trzecie studium – Trzy style Szymanowskiego liryki wokalnej – jest polską wersją tekstu Szymanowski drei Lieder – drei Perioden, wygłoszonego w Wiedniu w lutym 1983 roku na międzynarodowym kolokwium zorganizowanym przez Institut für die Wissenschaften von Menschen. Ostatni, najnowszy esej – „Semplice e divoto”: Szymanowskiego idiom „franciszkański” - pochodzi z 1997 roku, a przedstawiony został podczas Międzynarodowego Festiwalu i Sympozjum Naukowego Karol Szymanowski. Pieśni, przygotowanego w 60 rocznicę śmierci kompozytora przez Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego i Ministerstwo Kultury i Sztuki.