Sinfonietta, Schaeffer Bogusław

Utwór powstał w 1995 roku i został wykonany po raz pierwszy na festiwalu "Warszawska Jesień" w roku 1997. Grał wtedy Moskiewski Zespół Muzyki Współczesnej pod dyrekcją Aleksieja Winogradowa. Bardzo interesujący i charakterystyczny dla postawy ideowej kompozytora był jego komentarz zamieszczony w książce programowej "Warszawskiej Jesieni":
"Co tu ukrywać - lubię komponować. Dowodem liczne utwory. Ale w najrozmaitszych rodzajach i gatunkach, a także stylistycznie różnorodne. Nie wiem i nie chcę wiedzieć, jaki jest "współczesny styl". Piszę od 50 lat w stylu własnym, odrębnym, w stylu, którego nie da się naśladować (na szczęście!). Moim zadaniem jako kompozytora (i dramaturga) nigdy nie było (i nie będzie) spełnianie oczekiwań publiczności. Dlatego i ta Sinfonietta, jeden z najnowszych moich utworów, napisana została - jak wiele innych - dla mnie. Bo jestem wciąż ciekaw możliwości nowej muzyki, a inni - czy ja wiem? - może nie zawsze. Sinfonietta składa się z czterech części, które jednoczy zbiór 66 motywów rytmiczno-interwałowych (partytura ma 66 dużych i gęstych stron, a napisałem ją na moje 66 urodziny). Kiedy pod koniec utworu zauważyłem, że coś mi ta Sinfonietta (może przez te ciągle powracające motywy?) zrobiła się zbyt jednolita, usiadłem na tydzień i dopisałem przy końcu na moje ulubione instrumenty tzw. Ouattrocadenzę - na obój, altówkę, puzon i fortepian, złożoną z 10 sekwencji (jednak!) dyrygowanych przez prowadzącego orkiestrę. Motywy urodzinowe zniknęły, a na ich miejsce pojawił się popis czterech instrumentalistów, wyłonionych z orkiestry. Utwór wymaga pracy i umiejętności znakomitych muzyków. A trwa tyle, ile trzeba."