Start
O nas
Nasze projekty
Encyklopedia
Kalendarz wydarzeń
Nasze patronaty
Szukaj
Bogusławski Edward. Utwory wybrane (PRK CD064)
Edward Bogusławski (1940-2003) był jednym z czołowych polskich kompozytorów współczesnych związanych ze Śląskiem, a dokładniej z Katowicami. Absolwent katowickiej Akademii Muzycznej, a następnie długoletni jej wykładowca i prorektor, przewodniczący katowickiego oddziału Związku Kompozytorów Polskich, był jednym z najbardziej zasłużonych twórców dla rozwoju kultury muzycznej tego regionu. Pozostawił po sobie dorobek kompozytorski obejmujący ponad 70 utworów. Na niniejszej płycie zostały nagrane trzy jego dzieła pochodzące z ostatniego okresu twórczości, łączącego elementy klasyczne (nawiązania do tradycyjnych form i technik) oraz nowe. Wszystkie powstały na specjalne zamówienia, z myślą o konkretnych muzykach, którzy wykonują je też w omawianym nagraniu.
Concerto-fantasia napisane zostało w 1999 roku na prośbę znanego polskiego kontrabasisty – Aleksandra Gabrysia. Kompozytor zestawił w nim aleatoryzm i elementy sonoryzmu z tradycyjną techniką koncertującą. Najwcześniejsze na płycie Concerto classico z 1995 roku, jak również najpóźniejsze Canzoni d’amore, będące jedną z ostatnich kompozycji Bogusławskiego, skomponowaną w latach 2002-2003, powstały natomiast dla Orkiestry Kameralnej „Camerata Impuls” i jej dyrygentki – Małgorzaty Kaniowskiej. Concerto classico napisany został z okazji jubileuszu 5-lecia zespołu, a jego tytuł dokładnie wskazuje na cechy utworu – „classico” odnosi się do zastosowanej klasycznej 3-częściowej formy i spokojnego, konsonansowego brzmienia. Canzoni d’amore natomiast są rezultatem zamówienia, jakie Kaniowska wystosowała do kompozytora w związku z jego koncertem monograficznym organizowanym na okoliczność 40-lecia pracy artystycznej. Wokalno-instrumentalna kompozycja do poetyckich tekstów Safony nie doczekała się jednak wykonania, bo trzy miesiące po jej napisaniu Bogusławski zmarł i zapowiadany koncert już się nie odbył. „Camerata Impuls” pod batutą swojej dyrygentki zaprezentowała po raz pierwszy Canzoni d’amore dopiero pod koniec 2004 roku w związku z nagraniem niniejszej płyty, a w publikacji Iwony Bias, Moniki Biedy i Anny Stachury pt. Emocja utkana z dźwięku. Edward Bogusławski: życie – dzieło (wyd. Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, 2005) Kaniowska zwierzyła się: „Brak mi pogawędek z profesorem o muzyce i życiu, brak mi jego poczucia humoru i jego wsparcia, trudno mi pogodzić się z myślą, że nie napisze już żadnego utworu dla mnie, mojego zespołu, moich przyjaciół. Pozostaje mi żyć dalej tak, abym miała odwagę na końcu życiowej drogi przywołać słowa wieńczące Canzoni d’amore – Los dał mi pełną blasku miłość i pięknie żyć pozwolił”.
Concerto-fantasia napisane zostało w 1999 roku na prośbę znanego polskiego kontrabasisty – Aleksandra Gabrysia. Kompozytor zestawił w nim aleatoryzm i elementy sonoryzmu z tradycyjną techniką koncertującą. Najwcześniejsze na płycie Concerto classico z 1995 roku, jak również najpóźniejsze Canzoni d’amore, będące jedną z ostatnich kompozycji Bogusławskiego, skomponowaną w latach 2002-2003, powstały natomiast dla Orkiestry Kameralnej „Camerata Impuls” i jej dyrygentki – Małgorzaty Kaniowskiej. Concerto classico napisany został z okazji jubileuszu 5-lecia zespołu, a jego tytuł dokładnie wskazuje na cechy utworu – „classico” odnosi się do zastosowanej klasycznej 3-częściowej formy i spokojnego, konsonansowego brzmienia. Canzoni d’amore natomiast są rezultatem zamówienia, jakie Kaniowska wystosowała do kompozytora w związku z jego koncertem monograficznym organizowanym na okoliczność 40-lecia pracy artystycznej. Wokalno-instrumentalna kompozycja do poetyckich tekstów Safony nie doczekała się jednak wykonania, bo trzy miesiące po jej napisaniu Bogusławski zmarł i zapowiadany koncert już się nie odbył. „Camerata Impuls” pod batutą swojej dyrygentki zaprezentowała po raz pierwszy Canzoni d’amore dopiero pod koniec 2004 roku w związku z nagraniem niniejszej płyty, a w publikacji Iwony Bias, Moniki Biedy i Anny Stachury pt. Emocja utkana z dźwięku. Edward Bogusławski: życie – dzieło (wyd. Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, 2005) Kaniowska zwierzyła się: „Brak mi pogawędek z profesorem o muzyce i życiu, brak mi jego poczucia humoru i jego wsparcia, trudno mi pogodzić się z myślą, że nie napisze już żadnego utworu dla mnie, mojego zespołu, moich przyjaciół. Pozostaje mi żyć dalej tak, abym miała odwagę na końcu życiowej drogi przywołać słowa wieńczące Canzoni d’amore – Los dał mi pełną blasku miłość i pięknie żyć pozwolił”.
