Chopin Fryderyk. 24 Preludia, Andante spianato i Wielki polonez Es-dur. Wojciech Świtała (NIFCCD 006)

Kolejna publikacja z płytowej serii dzieł wszystkich Fryderyka Chopina w interpretacji najwybitniejszych artystów, grających na instrumentach z epoki, wydawanej przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, przedstawia 24 Preludia op. 28 oraz Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22. Utwory nagrał na historycznych fortepianach (Pleyel z 1848 i Erard z 1849 roku) jeden z najlepszych pianistów ostatnich lat – Wojciech Świtała. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie Józefa Stompla, laureat licznych konkursów, m.in. w Bardolino, Paryżu i Montrealu, a także Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1990 roku, gdzie otrzymał m.in. nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza, uznawany jest za wybitnego interpretatora muzyki Chopina. W latach 2000 i 2005 jego płyty zostały wyróżnione nagrodą Grand Prix du Disque Frederic Chopin. W swojej interpretacji Preludiów op. 28 artysta idealnie uchwycił wszystko to, co znany muzykolog Bohdan Pociej określił (w obszernym eseju dołączonym do płyty) Chopinowską „mową dźwięków”. Odnajdziemy tu zatem melodykę kształtowaną na podobieństwo mowy czułej i ostrej, miękkiej i twardej, spokojnej i wzburzonej, mowy pogodnej i posępnej, oszczędnej w słowach i pełnej patosu. Podążają za nią różnorodne nastroje – od nokturnowego, lirycznego po dynamiczny, etiudowy. W wykonaniu Świtały zachwycają zarówno Preludia wirtuozowskie, wymagające od wykonawcy znakomitej biegłości technicznej (m.in. słynne ostatnie d-moll nr 24), jak i te kantylenowe, o pięknie prowadzonej śpiewnej melodyce w delikatnych odcieniach brzmieniowych (m.in. znane „deszczowe” Des-dur nr 15). Płytę dopełnia pełen ekspresji Wielki Polonez Es-dur op. 22 poprzedzony nastrojowym Andante spianato.

Warto podkreślić ogromny walor wykonania prezentowanych kompozycji na instrumencie historycznym. Pozwolił on nie tylko odkryć nowy wymiar kolorystyczny utworów, ale także uzmysłowić nam współczesnym rodzaj brzmieniowości bliski temu, którego doświadczał sam kompozytor.

Anna Iwanicka-Nijakowska (2008)