Urodzony w 1857 roku Stanisław Niewiadomski uczył się gry na fortepianie u Karola Mikulego, ucznia Chopina, kompozycji w Wiedniu, a lekcji kontrapunktu udzielał mu Paderewski. Potem sam został wykładowcą w konserwatoriach, pisał także do gazet, był chórmistrzem, znanym popularyzatorem muzyki, autorem kilku książek o Chopinie i Moniuszce, dyrektorem lwowskiej Opery, organizatorem wielu imprez muzycznych oraz oczywiście kompozytorem. W swoim dorobku posiada wiele pieśni, które cieszyły się w tamtych czasach ogromną popularnością. Wszystkie charakteryzowała obecność przede wszystkim pięknych, łatwo zapadających w pamięć tematów muzycznych, a także duża ekspresja i uczuciowość, często w odcieniach lirycznych, melancholijnych, ale także dramatycznych. Warstwę wokalną pieśni idealnie dopełnia akompaniament fortepianu – niezwykle barwny, różnorodny i stanowiący doskonałą ilustrację dla wyśpiewywanych tekstów - opowieści.
Prawie w każdym utworze odnaleźć można wątki typowo polskie, nie tylko teksty rodzimych poetów (Maria Konopnicka, Kazimiera Iłłakowiczówna, Adam Asnyk, Adam Mickiewicz), ale także muzyczne motywy mazurka, kujawiaka, krakowiaka czy dumki rodem z Kresów. Wykonawcy pieśni zawartych na płycie – śpiewaczka Jadwiga Teresa Stępień i pianista Mariusz Rutkowski – podkreślają swoje związki z ziemią Kresów. Rodzina pianisty pochodzi z Ukrainy spod Lwowa. Dom rodzinny dziadków i rodziców Jadwigi Stępień znajdował się natomiast w Nowogródku – im właśnie artystka postanowiła dedykować płytę – „rodzicom i dziadkom, dla których piękno ziemi polskiej, mowy ojczystej, polskiej tradycji i historii miało szczególne znaczenie”.