Moniuszko Stanisław - Uwertury operowe (OCD 386)

Stanisława Moniuszkę uważa się słusznie za twórcę polskiej opery narodowej. Opery stanowią też najważniejszą pozycję w jego dorobku. Nie ma w nim właściwie utworów symfonicznych, ale wiele uwertur do jego dzieł scenicznych ze względu na mistrzostwo kompozycji wykonywanych jest również autonomicznie, koncertowo. Mimo iż tracą one swoją podstawową funkcję wprowadzenia w nastrój opery, to jednak - będąc jednocześnie bardzo zręcznymi streszczeniami głównych wątków pojawiających się w utworach - okazują się znakomitymi "namiastkami" całych kompozycji. W uwerturze do najwcześniejszej Halki pobrzmiewa m.in. pełen westchnień i boleści motyw tytułowej Halki oraz wątki muzyczne symbolizujące dramatyczny konflikt pomiędzy szlachcicami i chłopami. Wstęp do Flisa zdradza przede wszystkim klimat ludowej opery - to lekka w charakterze muzyka programowa. Komiczną operę Hrabina rozpoczyna natomiast porywający mazur, po którym liryczny motyw nawiązuje do zmyślonej miłości Kazimierza do Hrabiny, a sentymentalny walc odmalowuje elegancką, ale próżną atmosferę salonu tytułowej szlachcianki. Uwertura do sielankowego Verbum nobile to muzyka wesoła i pogodna, zupełnie inna niż dramatyczna, wręcz tragiczna w nastroju do Parii. Płytę dopełnia znakomita uwertura fantastyczna Bajka, stanowiąca samodzielny utwór, oraz najsłynniejszy fragment z oper Moniuszki - mazur z Halki.