Musica Antiqua Polonica: Mielczewski, Żebrowski (OCD 317)

Marcin Mielczewski był w XVII wieku najbardziej znanym polskim kompozytorem w Europie - muzykiem królewskim w kapeli króla Władysława IV Wazy oraz jego brata - biskupa Karola Ferdynanda Wazy, dysponującego wówczas najlepszym zespołem muzycznym w Polsce. Żyjący pięćdziesiąt lat później Marcin Józef Żebrowski nie posiadał aż tak znaczących stanowisk. Był jedynie zakonnikiem klasztoru paulinów w Częstochowie i członkiem tamtejszej kapeli, w której grał na skrzypcach i śpiewał. Obaj z oczywistych względów komponowali muzykę religijną, a na niniejszej płycie zarejestrowane zostały ich dwie wersje Magnificatu. Magnificat Mielczewskiego wchodzi w skład jego Vesperae Dominicales, czyli "Dominikańskich nieszporów", które zawierają ponadto odpowiednie psalmy. Kompozytor posługuje się w nich wzorową techniką motetową, ale stosuje również zwiastującą już nowy styl barokowy technikę concertante. Magnificat Żebrowskiego natomiast to kompozycja w pełni barokowa, skonstruowana z melodyjnych kantylen, wirtuozowskich koloratur i arii wykorzystujących tak charakterystyczną dla baroku teorię afektów. Solistom towarzyszy zespół instrumentów traktowanych w indywidualny sposób. Nagrania na omawianej płycie pochodzą z lat siedemdziesiątych, a interpretacja wykonywanej muzyki jest dzisiaj nieco anachroniczna. Mają one jednak wciąż walor poznawczy, dokumentują bowiem - oprócz dwóch wybitnych pozycji z repertuaru muzyki staropolskiej - dokonania zasłużonych polskich dyrygentów chóralnych - Edmunda Kajdasza i Jerzego Dobrzańskiego.