Wojciech Kilar jest kompozytorem muzyki do ponad 120 filmów, w tym do najważniejszych filmów czołowych reżyserów polskich, m.in. Kazimierza Kutza (Sól ziemi czarnej, Perła w koronie, Śmierć jak kromka chleba), Tadeusza Konwickiego (Salto), Sylwestra Chęcińskiego (Sami swoi), Wojciecha Hasa (Lalka), Pawła Komorowskiego (Przygody pana Michała), Marka Piwowskiego (Rejs), Krzysztofa Zanussiego (Życie rodzinne, Bilans kwartalny, Barwy ochronne, Lekcja anatomii, Dom kobiet, Cwał), Józefa Hoffmana (Trędowata), Jana Rybkowskiego (Rodzina Połanieckich), Krzysztofa Kieślowskiego (Przypadek), Romana Polańskiego (Śmierć i dziewczyna), a także Andrzeja Wajdy (Ziemia obiecana, Smuga cienia, Kronika wypadków miłosnych, Korczak). W roku 1998 do długiej listy ilustracji muzycznych do produkcji filmowych doszła kolejna – muzyka do ekranizacji najwybitniejszego dzieła w polskiej literaturze – Pana Tadeusza Adama Mickiewicza w reżyserii Andrzeja Wajdy.
Rytmiczność i walory muzyczne języka epopei (dialogi w filmie zachowują wierszową strukturę tekstu dzieła) doskonale współgrają z muzyką Kilara, która w sposób subtelny oddaje charakter poszczególnych obrazów, nie wysuwając się jednak na plan pierwszy, nie przytłaczając, ani nie zniekształcając treści. Jest idealnym jej dopełnieniem, które charakteryzuje przede wszystkim piękna, liryczna, miejscami romantycznie zadumana, innym razem dramatycznie niespokojna melodyka. Wśród muzycznych epizodów filmów nie zabrakło oczywiście świetnego Koncertu Jankiela i dostojnego Poloneza, a także na koniec... Inwokacji mistrzowsko recytowanej przez Krzysztofa Kolbergera w roli poety Adama Mickiewicza.