Polish Baroque. Pekiel and His Contemporaries (AMY0010)

Płyta jest zapisem koncertu polskiej muzyki barokowej, który odbył się 30 września 2006 roku w ramach festiwalu w opactwie Ambronay we Francji. W interpretacji znakomitych zespołów specjalizujących się w wykonawstwie utworów dawnych mistrzów – wokalnego Ensemble „européen” i muzyków Ensemble Ventosum, grających na historycznych instrumentach, usłyszeliśmy kilkanaście wybranych, najbardziej reprezentatywnych dzieł polskich twórców XVII wieku.

Złotą epokę polskiego baroku – jak zatytułowano koncert – chronologicznie otwierają polichóralne, charakterystyczne dla szkoły weneckiej kompozycje najstarszego przedstawiciela tego okresu - Mikołaja Zieleńskiego, dyrygenta i organisty kapeli prymasa Wojciecha Baranowskiego w Łowiczu (Magnificat i Motet de San Ignatio „Igneum Ignati Jubar”). Podobnie przeznaczone na kilka grup chóralnych (i instrumenty) kompozycje Marcina Mielczewskiego, muzyka na dworze króla Władysława IV Wazy i kapelmistrza jego brata, biskupa Karola Ferdynanda Wazy, cechuje przede wszystkim dominacja techniki imitacyjnej. Spośród kolejnych wybranych dzieł na szczególną uwagę zasługuje twórczość Bartłomieja Pękiela, kapelmistrza króla Władysława IV Wazy i kapeli katedralnej na Wawelu w Krakowie. Jego Missa concertata „La Lombardesca” to jeden z najdoskonalszych przykładów realizacji techniki koncertującej; obok odcinków chóralnych, zawiera ustępy realizowane przez śpiewaków solo i w duetach, a także fragmenty instrumentalne. Pięcioczęściowy cykl mszalny jednoczy materiał melodyczny prezentowany na początku każdej części i przewijający się w dalszym jej przebiegu. Natomiast znane „dialogo” Audite mortales Pękiela uznawane jest za pierwsze polskie oratorium. Płytę dopełniają mniejsze utwory Jana Podbielskiego, Franciszka Liliusa i mistrza muzyki instrumentalnej polskiego baroku - Stanisława Szarzyńskiego.

Anna Iwanicka-Nijakowska (2008)