| 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 |
|---|
| I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
|---|
|
INSTALAKCJE. Festiwal muzyczny 8-9 czerwca 2013, Hala warsztatowa Nowego Teatru Kurator: Wojtek Blecharz Współpraca merytoryczna: Paweł Mykietyn Stary Mokotów, dzielnica willowa, ambasady, kościół i szpital. W gęstej tkance zabudowy zieje wyrwa: pusty plac z parkingiem, niska hala fabryczna. To była zajezdnia Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania, ledwo co otwarta kwatera główna Nowego Teatru, jeszcze przed remontem i adaptacją. Wokół mieszkalne bloki upstrzone balkonami, mieszkańcy na wieczornym piwku i grillu. Kilka pięter pod nimi – koncert muzyki współczesnej i festiwal instalacji. Festiwal instalacji: co za paradoks. Oto forma, która z założenia miała ingerować w codzienną przestrzeń miejską czy nawet konwencjonalną przestrzeń wystawy, miała wytrącać z nawyków patrzenia i słuchania, prowokować i drażnić, teraz sama staje się przedmiotem kontemplacji, muzealnym niejako obiektem. Festiwal, przegląd, galeria instalacji. Inaczej wyostrzamy wzrok, gdzie indziej nadstawiamy ucha. Spacerujemy muzealnym krokiem. Nawet grill inaczej smakuje. Ale to w końcu nie muzeum, tylko była zajezdnia MPO, mroczna postindustrialna przestrzeń. Główna hala z półkolistym sklepieniem, wspornikami i świetlikami. Lampy w wysokich kloszach. Metalowe szafki robotników, drewniane szufladki archiwów. Jednak najbardziej niezwykłe jest podłoże. Pozornie to ubita ziemia niczym wiejskie klepisko, miękkie i czarne. Ale to nie ziemia, lecz gruba warstwa smaru, ściekającego latami z tysięcy pojazdów MPO i wbijana butami jego setek pracowników. To warstwa żywej i pachnącej historii. W takich właśnie wnętrzach – jakże innych od świetlistego ogrodu i wytwornego pałacu Królikarni! – zagości druga edycja festiwalu instalacji muzycznych. 8-9 czerwca, instalacja stała Zimoun A site specific installation based on prepared dc-motors and cardboard boxes (2013) Rzeźba dźwiękowa dedykowana do przestrzeni Hali warsztatowej Zimoun to jeden z czołowych w świecie, młodych autorów instalacji. Szwajcar z lubością rozstawia setki, jeśli nie tysiące kartonów, do których doczepione są a to piłeczki, a to wiatraczki, poruszone minisilnikami prądu stałego. Wszystko to tworzy ścianę dźwięku, ale bynajmniej nie głośny szum, lecz raczej mozaikę mikroszmerów, brzęczenie odpadów. Kolejny kontrast powstaje między monochromatycznymi, statycznymi płaszczyznami tych instalacji a wewnętrznym ruchem je napędzającym. Co Zimoun przygotuje dla hali Nowego Teatru? 8-9 czerwca instalacja stała Jagoda Szmytka Handplay in Wunderkammer. Laboratory, organ under construction (2012) Wiele instalacji obecnych w programie festiwalu za swój przedmiot obiera sobie instrument i jego dekonstrukcje. Handplay in Wunderkammer Jagody Szmytki, Polki mieszkającej od lat w Niemczech, to swego rodzaju sekcja zwłok. Uprzednio nagrane i zanalizowane brzmienia instrumentów emitowane są przez głośniczki umieszczone wewnątrz podwieszonych pod sufitem chordofony: skrzypce, altówki, wiolonczele, gitary, a bywa że i pianino. Niektóre rezonują, niektóre milczą. Gabinet osobliwości, galeria martwych korpusów, ożywianych akustycznymi falami. 8-9 czerwca instalacje stałe Johannes Kreidler Music charts (2009) Product placement (2008) Kinetic studies (2011) Jeśli ktokolwiek prawdziwie kontynuuje Cage’owską misję myślenia o muzyce i myślenia muzyką, to młody Niemiec Johannes Kreidler, ostatnimi czasy ulubieniec darmsztadzkich kursów i innych festiwali. Jego performanse pokazują, że za pomocą najprostszych narzędzi utwór można dziś skomponować ze wszystkiego, od wykresów giełdowych (Charts Music), przez prasowanie (Kinect Studies) po 70200 sampli (Product placements). Ten ostatni, króciutki, bo ledwo 30-sekundowy, noise’owy utwór stał się hitem niemieckiej popkultury, kpiąc z rygorystycznego prawa autorskiego. 8 czerwca, 17.30 9 czerwca, 20.00 Sivan Cohen Elias Alukot. A choreography for hands and percussive sounds on a wooden surface (2011) A ręce? Ręce też będą ważne na Instalakcjach. Alukot to właściwie nie instalacja, a balet, prawdziwa choreografia dłoni, ramion i łokci, tańczących na drewnianym stole. Delikatnie, czule, a czasem gwałtownie. Niekiedy z użyciem dodatków, ale głównie same ręce. Jak głosi tytuł, to pasożyty. Człowiek pasożytem drewna? 8 czerwca, 18.00 Marianthi Papalexandri-Alexandri Untitled II (2010) W dekonstrukcji instrumentu specjalizuje się także Greczynka Marianthi Papelexandri-Alexandri, która w licznych instalacjach rozkładała już flety, trąbki czy gitary. W hali MPO przedstawi rzecz bardziej z tradycji sound artu – dziesiątki „membrafonów”, przez które przechodzą nylonowe linki o zmiennym naprężeniu regulowanym silniczkami. Brzmi to niczym naturalny, południowy pejzaż dźwiękowy pełen cykad, wygląda zgoła inaczej. Kolejny paradoks: inne oko, inne ucho. 9 czerwca, 21.00 Stefan Prins & Nadar Ensemble Fremdkörper #1 (2008) Piano Hero #1,#2 (2011-2013) Generation Kill - offspring 1 (2012) W utworach Belga, jednego z najbardziej obecnie modnych twórców europejskich po kursach kompozycji, inżynierii i filozofii kultury, muzycy na żywo walczą ze swymi odbiciami w wielowarstwowej siatce zapętleń i zniekształceń. Generation Kill… stanowi inteligentną i krytyczną reakcję na aktualne doniesienia prasowe. Co mają wspólnego rewolucje arabskie inicjowane na facebooku i twitterze, brytyjskie społeczeństwo inwigilowane kamerami cctv oraz amerykańscy żołnierze wychowani na playstation i zabijający irackich cywili? Wszechobecna medialność i wirtualność staje się przedmiotem artystycznego przetworzenia w utworze na instrumentalistów ukrytych za półprzezroczystymi ekranami. Ich nagranym obrazem i dźwiękiem cały czas sterują czterej operatorzy za pomocą konsol i kontrolerów. Totalna schizofrenia. 8 czerwca, 19.00 John Cage Branches Koordynator muzyczny: Wojtek Blecharz Zapraszamy do udziału we wspólnym wykonaniu utworu, pokaz poprzedzą krótkie warsztaty. Przygotowanie muzycznie nie jest wymagane. Zgłoszenia pod adresem: warsztaty@nowyteatr.org Człowiek pasożytem drewna? Jeśli tak, to co z kaktusami? To na nich i na innych amplifikowanych roślinach proponuje grać John Cage w swoich Branches. To jeden z najbardziej zwariowanych utworów amerykańskiego filozofa-kompozytora. Dwadzieścia osób trąca patyczkami kolce kaktusów w aleatorycznym porządku, wyznaczonym jak zawsze w przypadku Cage’a, starochińską Księgą przemian. I jak po tym wszystkim spokojnie pójść do kościoła czy wyjść na balkon na grilla i piwo? Albo spojrzeć bez przestrachu na pracowników MPO? Instalakcje wytrącają z codzienności, z przestrzeni i czasu. Oraz z normalnego postrzegania muzyki, instrumentów, wideo czy elektroniki. A nawet kaktusów. I dobrze. Muzyka powinna kłuć. --------------------------------------------------------- Informacja prasowa: Ewa Vedral ewa.vedral@nowyteatr.org 22 379 33 16, 500 197 339 Tekst: Jan Topolski Projekty graficzne i identyfikacja wizualna festiwalu: Filip Zagórski Producent: Nowy Teatr Projekt dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Nowy Teatr jest miejską instytucją kultury |
|
|
|