W dniu 25 lutego 2012 roku w Warszawie zmarł Tadeusz A. Zieliński - wybitny muzykolog i krytyk muzyczny. Miał 81 lat.

Tadeusz A. Zieliński był muzykologiem o wybitnym dorobku, cenionym zarówno w kraju, jak i za granicą, świetnym znawcą muzyki XX wieku, przede wszystkim polskiej, ale też światowej. Wyjątek stanowią prace Ostatnie symfonie Czajkowskiego z 1955 roku oraz wydana w 1993 roku znakomita praca Chopin – życie i droga twórcza, przetłumaczona na francuski w 1995 roku i na niemiecki w 1999; Chopin... nagrodzony został w 1996 roku w Paryżu prestiżową nagrodą „Le Prix des Muses” Stowarzyszenia Krytyków Le Salon du Livre i MUSICO-RA.
Książki Tadeusza Zielińskiego o muzyce współczesnej cechuje połączenie dogłębnej znajomości omawianych dzieł (utrzymanych w bardzo zróżnicowanej stylistyce) z rozległą wiedzą o kulturze i historii najnowszej, wiedzą pozwalającą na błyskotliwe i przekonujące interpretacje drogi twórczej omawianych kompozytorów. Widać to zarówno w pracach bardziej specjalistycznych, jak np. Koncerty Prokofiewa (1959), Style, kierunki i twórcy XX wieku (1972), Spotkania z muzyką współczesną (1975) czy Problemy harmoniki nowoczesnej (1983) – te trzy ostatnie książki funkcjonują jako podręczniki akademickie, jak i w znakomitych pracach biograficznych, takich jak Bartók (1969, przekład niemiecki 1973, drugie wydanie w Szwajcarii w 1989), O twórczości Kazimierza Serockiego (1985), a zwłaszcza w wyjatkowo cennej książce Szymanowski. Liryka i ekstaza (1997) i poświęconej najpopularniuejszmu polskiemu kompozytorowi książce Dramat instrumentalny Pendereckiego. Większość tych prac należy do kanonu podstawowych lektur muzykologicznych, a niektóre są głównym źródłem wiedzy w świecie o twórczości polskich kompozytorów XX wieku.