EMI

Pianista Aleksander Dębicz debiutuje intensywną, dynamiczną autorską płytą - Cinematic Piano, wydaną nakładem prestiżowej wytwórni Warner Classics. Premiera 11 maja 2015 roku.

Kiedy dwa lata temu Aleksander Dębicz pojawił się w Poznaniu, stał się „czarnym koniem” jednego z najbardziej niezwykłych konkursów muzycznych na świecie i zwyciężył deklasując konkurencję. Pokazał pomysłowość i wrażliwość, a przy tym fenomenalną technikę, którym trudno było dorównać. W międzynarodowym jury Transatlantyk Instant Composition Contest zasiadali wówczas: Leszek Możdżer (przewodniczący jury), Dave Porter (Breaking Bad, Third wish), Mark Marder (The missing picture, The Khmer Rouge Death Machine), producent filmowy Zachary Matz i Peter Golub (Dyrektor Muzyczny słynnego Sundance Institute), a całemu przedsięwzięciu patronował Jan A.P. Kaczmarek (zdobywca Oskara za muzykę do filmu Marzyciel).

Wygrana w ICC (w którym artyści improwizują ad hoc przed publicznością muzykę do filmu prezentowanego przed nimi na ekranie) otworzyła Aleksandrowi Dębiczowi drzwi do wydania debiutanckiej płyty Cinematic Piano, będącej wyjątkowo dojrzałym, jak na młodego artystę (27 lat), podsumowaniem wielu artystycznych ścieżek, którymi dotąd podążał. Album czerpie przede wszystkim ze stylistyki muzyki filmowej, ale też z rozrywki i jazzu, a także z wirtuozerii fortepianowej typowej dla muzyki poważnej. Wszystkie te gatunki są bowiem dla pianisty równoważne, a swobodne poruszanie się pomiędzy nimi Aleksander Dębicz postrzega jako całkowicie naturalne.

Premiera kolejnej płyty Kolekcji Muzeum Narodowego, zatytułowanej Święto Trąbek miała miejsce 25 marca 2014 roku.

Obraz Gierymskiego zainspirował twórców płyty do przybliżenia słuchaczom wciąż zbyt mało znanej muzyki przeznaczonej na trąbkę. Kompilacja nie zawiera motywów fanfarowych. Ten przepiękny, lśniący złoto instrument jest bowiem także wyjątkowo liryczny i nostalgiczny, a w rękach największych mistrzów, takich jak legendarni już Maurice André czy Alison Balsom, a także charyzmatyczna Tine Thing Helseth, trąbka zachwyca i sprawia, że rozrzewnienie ściska krtań nawet najbardziej niewzruszonych słuchaczy.

W repertuarze znalazły się zarówno nagrania muzyki dawnej, jak i nowoczesne aranżacje dzieł romantycznych i bardziej współczesnych, urzekająca prostota interpretacji utworów solowych oraz bogactwo drzemiące w opracowaniach na trąbkę i orkiestrę. Przekrój arcydzieł muzyki poważnej od kompozycji Bacha, Haendla, Albinoniego po dzieła Griega, Delibesa, Rachmaninowa i in.

Patronat medialny nad serią płyt Kolekcja Muzeum Narodowego objęło m.in. Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Premiera kolejnej płyty Kolekcji Muzeum Narodowego, zatytułowanej Pomarańczarka będzie miała miejsce 25 marca 2014 roku. Album to zbiór niezwykle sugestywnych emocjonalnie kompozycji, w których zarówno twórcom, jak i wykonawcom udało się uchwycić pewną dwoistość, wahanie pomiędzy smutkiem, a nawet wściekłością i pasją, która zmusza nas do podejmowania wysiłku życia. Arcydzieła literatury muzycznej pochodzącej z XIX i XX wieku oddają uczucie największego napięcia, ustępującego gdzieniegdzie tylko nieśmiałemu odprężeniu.

Rozdarcie pomiędzy umiłowaniem życia a upodleniem, pasją a bezradnością jest częścią także naszej rzeczywistości. Czy człowiek w ubóstwie doświadcza jedynie frustracji i rozgoryczenia? Jakie pragnienia kryje twarz, zastygła w masce smutku? Oczy Pomarańczarki nie kryją w sobie prostych odpowiedzi. Są w nich natomiast tysiące wyrazów, których znaczenie wzajemnie przenika się, wyklucza, błądzi w niemej bezsilności zaprzeczenia sensu ludzkiego istnienia, a jednocześnie jego kwintesencji. Obraz Gierymskiego zdaje się stawiać pytanie o to jak można wyrazić, choć część złożonych odcieni ludzkiej duszy? Zamiast słów odnajdujemy w oczach staruszki muzykę. Niejednoznaczną, chwytającą za serce, daleką od radości, a przecież w nieodparty sposób piękną.

Najdoskonalsza do opisania skrajnych uczuć wydaje się muzyka z epoki romantyzmu. Kontrasty i charakterystyczna dla niej egzaltacja targają nami tak silnie, że niejednokrotnie wzruszenie doprowadza słuchaczy do łez. Jak bowiem oprzeć się dojmującemu smutkowi, który z dzieła Schumanna wydobywa znakomity francuski wiolonczelista Gautier Capuçon, albo sile wyrazu Trio Élégiaque Rachmaninowa w interpretacji Denisa Kozhukhina, Renauda Capuçona i Yana Levionnoisa? W kompozycjach Szostakowicza odnajdujemy czystą nostalgię, zaś w słynnym koncercie fortepianowym Ravela doświadczamy emocji różnorodnych, często skrajnych, lecz przede wszystkim łączących w fascynujący sposób to, co wewnętrzne, z dźwiękami świata zewnętrznego pełnego ruchliwości i gwaru. Fenomenalny kwintet fortepianowy polskiego kompozytora romantycznego Juliusza Zarębskiego wrzuca nas ponownie w świat uczuć najbliższych dojmującemu smutkowi. Pomiędzy giętkimi melodiami Rimskiego-Korsakowa, szeroką frazą Rachmaninowa i płynnością Schumana balansujemy na granicy rozpaczy, której jednak nie sposób przekroczyć, dopóki w oddali skrzy się choćby iskierka nadziei.

3 grudnia 2013 roku miał premierę najnowszy album z serii „Kolekcja Muzeum Narodowego”, wydawanej przez Parlophone Music. Tym razem całą uwagę poświęcono sztuce i muzyce średniowiecznej. W serii ukazały się jak dotąd tytuły: Muzyka Dawna, Szymanowski, Szymański/Glass/Górecki/Reich, Beethoven, Strawiński, Szostakowicz oraz Barok. W grudniu ukaże się także szczególny album zatytułowany Zima.

Tajemnicze, ulotne kompozycje, zatopione w półmroku klasztornej kaplicy. Pozwalają zatrzymać się na chwilę i wyciszyć, jak żadne inne. Arcydzieła powstałe w okresie pomiędzy upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego w V w. i Konstantynopola w XV w., mają w sobie niezwykłą siłę. Większość z nich, szczególnie w okresie wczesnego średniowiecza, powstawało z potrzeby serca. Anonimowi twórcy nie pozostawili nam nazwisk, które moglibyśmy dziś wynosić na piedestał, komponując na chwałę Boga. W melodiach gregoriańskiego chorału zawarta jest głębia chrześcijańskiej filozofii i mądrość przekazywana początkowo ustnie, a z czasem poprzez coraz dokładniejsze formy zapisu muzycznego.