relacje

W Filharmonii Lubelskiej rozpoczęła się 4 października 2013 roku kolejna edycja Programu Filharmonia. Ostrożnie, wciąga!!! Tym razem program Instytutu Muzyki i Tańca, polegający na przyciągnięciu do sal koncertowych młodych i nowych słuchaczy, w szerszej odsłonie zasięgiem objął cały Lublin, w tym kilkanaście szkół ponadgimnazjalnych z klasami maturalnymi – Licea Ogólnokształcące, Licea Profilowane i Technika.

Na specjalnie zorganizowany koncert dla uczestników tegorocznego Programu Filharmonia Lubelska zaprosiła blisko 1200 osób. Maturzyści biorący w nim udział mieli okazję nie tylko usłyszeć fragmenty utworów prezentowanych tego dnia na koncercie inaugurującym nowy sezon artystyczny, ale także dzięki uprzejmości Wojciecha Rodka - dyrektora artystycznego FL - mieli okazję poznać tajniki pracy w Filharmonii oraz specyfikę przygotowań do koncertów symfonicznych.

Uczestnicy Programu będą mogli wraz z osobą towarzyszącą bezpłatnie wybrać się na każdy z 20 koncertów organizowanych przez Filharmonię Lubelską od października 2013 do maja 2014. W ramach Programu zostanie również rozpisany konkurs z nagrodami, w którym chętni maturzyści będą mogli podzielić się swoimi doświadczeniami z FL oraz przedstawić oczekiwania jakie według nich powinna spełniać filharmonia, aby stać się bardziej dostępną dla młodych melomanów. Dodatkowo chętni będą mogli wziąć udział w tworzeniu nowego programu artystycznego Filharmonii Lubelskiej na rok 2014/2015 głosując w plebiscycie na utwory muzyki klasycznej. Trzy najwyżej ocenione znajdą się w kolejnym sezonie w programie Filharmonii Lubelskiej.

Instytut Muzyki i Tańca w celu wsparcia działalności kulturalnej filharmonii równolegle realizuje program w Rzeszowie i Białymstoku.

W sobotę,  24 sierpnia 2013 roku w oliwskiej katedrze zakończyły się Mozartiana 2013 – plenerowy festiwal, organizowany od 2006 roku przez Polski Chór Kameralny. W tym roku „mozartowano” wyjątkowo długo, bo aż tydzień, jak zwykle słuchając muzyki skomponowanej przez samego Mozarta oraz przez niego inspirowanej. Mozart wyglądający zza drzew zachęcająco spoglądał na mieszkańców i turystów w całym Trójmieście, toteż trudno się dziwić, że nawet rozległy park w Oliwie momentami okazywał się zbyt ciasny dla tłumów ciekawych jego muzyki.

Prolog festiwalu stanowiły trzy koncerty zorganizowane w Domu Uphagena na Długim Targu. W pierwszy wieczór na dwie i na cztery ręce w salonie gdańskiego patrycjusza utwory Mozarta grały klawesynistki Elżbieta Stefańska i Mariko Kato. Następnego dnia z koncertem utworów na skrzypce i fortepian – dwa instrumenty, na których patron festiwalu grywał osobiście – wystąpiła Maria Sławek i Piotr Różański. Trzeci duet zabrzmiał najbardziej niezwykle, bo na szklanej harmonice i werofonie urzekało słuchaczy austriackie małżeństwo Christa i Gerald Schönfeldingerowie.

Wieczorami na gustownie przyozdobionej estradzie w parku przez pałacem oliwskiego opata (który zamieszkał w nim w roku 1756, co dla miłośników Mozarta ma wydźwięk symboliczny) odbywały się tradycyjne serenady – główny akcent Mozartianów. Do pierwszej zaproszono orkiestrę Feel Harmony pod batutą Łukasza Borowicza. W jej wykonaniu najpierw zabrzmiał utwór premierowy – Kontredanse napisane na dwie orkiestry przez Krzysztofa Meyera specjalnie na tę okazję; dobór tańców to aluzja do jedynej dworskiej posady Mozarta, poliorkiestrowość zaś to wyraźna reminiscencja sceny balu w Don Giovannim. Po tej tanecznej uwerturze Jakub Drygas wykonał koncert na ulubiony instrument dęty patrona festiwalu, czyli na klarnet – tyle, że skomponowany przez Karola Kurpińskiego, a wieczór zakończyła Symfonia g-moll KV 550. Drugą serenadę wykonała Capella Bydgostiensis pod dyrekcją Jose Maria Florencio, grając divertimenta oraz koncerty solowe z udziałem flecisty Daniela Rybickiego. Niemałą atrakcją był występ Teatru Polskiego w Bielsku Białej z Amadeusem Petera Shaffera.

Tradycyjnie „mozartowano” też nocami, improwizując w rozmaitych stylach. W rytmie śródziemnomorskich tańców robił to Nando Citarella z zespołem włoskich muzyków-aktorów La Paranza, jazzowo – Trio Krzysztofa Herdzina, a w stylu afrykańskim muzycy z Zimbabwe i Austrii występujący pod nazwą MoZuluArt.

Były tradycyjne spotkania dzieci z Mozartem i jego muzyką, pokazy fontanny tańczącej do mozartowskich przebojów, „teatr parkowy” z udziałem aktorów w strojach (i z manierami) z epoki patrona festiwalu.

Całość zakończył zaś finał w katedrze, na którym wystąpili gospodarze, czyli Polski Chór Kameralny wraz z Akademie für Alte Musik Berlin, kierowany przez Jana Łukaszewskiego. Wykonali utwory religijne skomponowane przez kilkunastoletniego Mozarta: Mszę C-dur „In honorem Sanctissimae Trinitatis” oraz Exsultate jubilate i Regina Coeli. W tych dwóch ostatnich dziełach iście anielskie partie koloraturowe zaśpiewała Dame Emma Kirby.

(inf. nadesłana)

W sobotę wieczorem, 21 września 2013 roku koncertem w wykonaniu światowej sławy brytyjskiego pianisty Jonathana Plowrighta (na zdjęciu) oraz Szymanowski Quartet zakończył się w Zakopanem festiwal "Muzyka na szczytach". Publiczność festiwalu nagrodziła artystów i organizatorów festiwalu brawami na stojąco.

Festiwal "Muzyka na szczytach" rozpoczął się 14 września. W Zakopanem zagrali m.in.: zespół Kwadrofonik, Jose Gallardo, Agata Zubel, Maciej Grzybowski, Gruppo di Tempera. Wyjątkowym wydarzeniem festiwalu był spektakl Sonata Kreutzerowska w reżyserii Tomasza Cyza. Bohaterem spektaklu był Andrzej Chyra, a także kameralny zespół prowadzony przez znakomitego skrzypka Janusza Wawrowskiego.

Festiwalowi towarzyszyła plenerowa wystawa fotografii Nostalgia Chopina w fotografii Tomka Sikory, wernisaże i panele dyskusyjne. Ogromną popularnością cieszyła się seria spotkań i dyskusji z artystami oraz kompozytorami w Klubie rozmów na szczytach.

Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej „Muzyka na szczytach" jest imprezą cykliczną, odbywającą się w Zakopanem od 2009 roku. Zawarte w nazwie projektu słowa „…na szczytach” są symbolem miejsca, w którym festiwal się odbywa, ale przede wszystkim są odwołaniem do wysokiego poziomu artystycznego wydarzenia.

Festiwal z roku na rok umacnia swoją pozycję wśród wybitnych nie tylko na Podhalu, ale i w Polsce wydarzeń kulturalnych. W tym roku honorowy patronat nad festiwalem objął prezydent RP Bronisław Komorowski.

W dniach 2-11 sierpnia 2013 roku w barokowym Zamku Griebenow pod Greifswaldem odbywał się Festiwal "Opernale". Bez wątpienia jednym z najważniejszych wydarzeń festiwalowych, poza licznymi koncertami i wystawami, było siedmiokrotne wystawienie Opery żebraczej Gaya i Pepuscha. Organizatorom Festiwalu "Opernale" udało się pozyskać do tej produkcji artystów z Polski, Niemiec, Francji, Finlandii, Izraela i Finlandii.

Obsada do tego przedstawienia została wybrana podczas castingu w Berlińskim Teatrze Mitte w styczniu tego roku. W głównej roli jako Kapitan Macheath brylował znakomity polski śpiewak Tomasz Dziecielski (na zdjęciu z Friederike Bieber, foto: Frank Bieber). Świetnie poprowadził nie tylko tenorową linię wokalną swojej partii, ale i bezakcentowo poradził sobie z wieloma tekstami mówionymi w spektaklu, przy nienagannej grze aktorskiej. Zapewne nie bez znaczenia jest tu jego ogromne doświadczenie zdobyte na scenach wielu niemieckich teatrów muzycznych (głównie w tytułach musicalowych), jak również studia wokalne, które odbywał w Berlinie. Poza doświadczonymi śpiewakami w Operze żebraczej wystąpili także młodzi, znakomicie zapowiadający się artyści, laureaci Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Giulio Perottiego w Ueckermünde: Friederike Bieber - sopran, jako Betty Doxy, Franziska Hiller, także sopran, w roli Suky Tawdry oraz niespełna osiemnastoletni Sören Philipp Eberbach jako Nimming Ned. Godna podziwu jest ich energia, którą włożyli w zbudowanie swoich ról. Ich luźne, świeże i piękne głosy błyszczały w niezliczonych, niezwykle efektownych scenach.

Także od kostiumów panien lekkich obyczajów trudno było oderwać wzrok. Reżyser spektaklu i jednocześnie Dyrektor Artystyczny Festiwalu "Opernale" Henriette Sehmsdorf przemyślała dokładnie dla każdej roli, w każdej scenie, bogactwo komediowych zachowań, które nieprzerwanie zaskakiwały i rozbawiały do łez zachwyconą publiczność. Jednakowoż oryginalna instrumentacja Benjamina Saupe wprowadzała zmiany brzmienia, które Lea Fink wyczarowywała z muzykami w międzynarodowym składzie. Na uznanie zasługują także partnerki Tomasza Dziecielskiego, Amélie Saadia jako Lucy oraz Barbara Ehwald jako Polly, obie bez pamięci zakochane w Kapitanie Macheath, jak również Claudia Roick, która wystąpiła w trzech rolach jednocześnie - Mrs Peachum, Mme Trapes, Molly Brazen. W rolach męskich (dobrze trafionych i kontrastujących), zachłannego dusigrosza Peachuma oraz więziennika Lockita, ojców zatroskanych o losy swoich córek Polly i Lucy, na scenie wiedli prym Lars Grünwoldt (baryton) i Christoph Kayser (tenor). Główne role w przedstawieniu zakładają od czasu do czasu zwierzęce maski, które podkreślają ich charaktery. Stanowi to nawiązanie do obrazu Williama Hogarthsa do Opery żebraczej z 1728 roku, na którym poprzez maski dla bohaterów artysta wyraził swoje emocje po obejrzeniu premiery opery. Spektakle zostały przez publiczność nagrodzone wiwatującymi oklaskami.