relacje

Był to występ wieńczący grudniowe tournee Chóru „Don Diri Don” po Niemczech. We wspaniałych wnętrzach Pałacu Ziemstwa Pomorskiego w Szczecinie, którego szlachetne mury Akademia Sztuki ma zaszczyt zasiedlać od września tego roku, po raz pierwszy odbył się publiczny koncert. Mali debiutanci z Chóru „Don Diri Don” zaprezentowali przekrój muzyki bożonarodzeniowej, którą przywieźli ze sobą z niezliczonych koncertów, konkursów i festiwali z całego świata, a także utwór Macieja Raczyńskiego Ave virgo gloriosa.

Niekwestionowaną renomę chóru, budowaną pieczołowicie od 27 lat, potwierdza niezmiennie wysoki poziom wykonań podczas każdego występu. W koncercie szczecińskim wzięli udział także soliści: soprany prof. Sylwia BurnickaKalischewska i Friederike Meinel (na co dzień prowadzące klasy śpiewu solowego w Akademii Sztuki w Szczecinie) oraz sopran chłopięcy Alexander Kalischewski, uczeń Szkoły Muzycznej Kreismusikschule Uecker-Randow. Wszyscy spisali się znakomicie, wzruszając publiczność to fragmentami solowymi, to chóralnymi. Niejedna łza się w oku zakręciła podczas interpretacji najcudowniejszych polskich kolęd Gdy śliczna Panna (Friederike Meinel, Alexander Kalischewski i chór) i Lulajże Jezuniu (Alexander Kalischewski, Maja Kowańska i chór), ale i przepięknej kolędy niemieckiej Maria szła przez las cierniowy – Maria durch ein Dornwald ging (prof. Sylwia Burnicka-Kalischewska, Friederike Meinel i chór), w której wykorzystano dodatkowo umiejętności instrumentalne kilkorga chórzystów. Przy fortepianie zasiadła Monika Walczukiewicz. Występ chóru połączono z egzaminem dyplomowym z dyrygowania Anny Strycharczyk, od lat współpracującej z prof. dr. hab. Dariuszem Dyczewskim w Chórze „Don Diri Don”. Przekazał on dyplomantce w trakcie koncertu na kilka utworów swoją „batutę dyrygencką”. Wspaniałą atmosferę dopełniło wspólne śpiewanie Cichej nocy, po której wypełniająca do ostatniego miejsca salę publiczność poderwała się do gorących oklasków na stojąco. Chwilę później do sali wtargnął z workiem czekolad dla najmłodszych prawdziwy Mikołaj. Trudno o efektowniejsze otwarcie Sali Koncertowej w Pałacu Ziemstwa Pomorskiego, nowej siedzibie Akademii Sztuki w Szczecinie.

Sylwia Burnicka-Kalischewska

Dziesiąty koncert tegorocznego V Dolnośląskiego Festiwalu Muzycznego umiejętnie podkreślił dwa najważniejsze aspekty zamierzeń organizatorów tej jubileuszowej edycji.

Pierwszy, czyli zaproponowanie słuchaczom takich wykonawców, którzy swoimi umiejętnościami i doborem repertuaru zaproponują „wędrówki” po bardzo różnorodnych obszarach muzycznych i, jak się okazało w praktyce w niedzielny wieczór, geograficznych. Drugi wymiar to „skuteczne" namówienie artystów do krótkich (ich własnych) prezentacji dzieł, kompozytorów, instrumentów, wreszcie samych siebie. Obie sfery planów znakomicie zostały zrealizowane przez Duo Fortecello w czasie koncertu w pałacu Żelazno. W programie wieczoru – pierwsza sfera – usłyszeliśmy utwory na fortepian i wiolonczelę, które poprowadziły nas – słuchaczy – przez bardzo różnorodne terytoria muzycznych wrażeń. Po melodyjnym wstępie wziętym z twórczości Gabriela Fauré usłyszeliśmy kolejno Suitę hiszpańską Joaquina Nina – ucznia, prezentowanego już w czasie koncertów DFM Maurycego Moszkowskiego, w dalszej kolejności Mariano Moresa Taquito Militar, czyli utwór sięgający po tradycje argentyńskiego milonga, następnie Fantazję na temat dwóch melodii rosyjskich op. 13 François Servaisa – kompozytora blisko związanego z rodziną Godebskich i „wynalazcy" nóżki do wiolonczeli. Po krótkiej przerwie przenieśliśmy się za sprawą Ernesta Blocha do Izraela. Wysłuchaliśmy bowiem improwizacyjnej części (Nigun) utworu prezentującego muzyczne obrazy z życia chasydów. Liczne audytorium pałacu mogło wysłuchać jeszcze Rumuńskich tańców ludowych Beli Bartóka w wykonaniu Duo Fortecello i porównać je z brzmieniem, które przed tygodniem zaprezentował LutosAir Quintet. Artyści poznali niedawno serbskiego kompozytora Dejana Despiča i zafascynowani jego utworami zaproponowali wykonanie dwóch utworów, czyli Siciliany i menueta. Na zakończenie wybrzmiały wirtuozowskie Wariacje Rococo Piotra Czajkowskiego.

Drugi zakres wieczoru, czyli wykonawcze omówienia-wprowadzenia poszczególnych dzieł to rozmowa wiolonczelistki Anny Mikulskiej z publicznością. Przeprowadzone również po mistrzowsku. Bo wybrać mniej oczywiste informacje, opowieści i anegdoty na temat kompozytorów i wybranych na wieczór ich dzieł, to naprawdę duża umiejętność. Głównie z tego powodu, że solidnie potraktowani natychmiast pozbywamy się tego uporczywego wrażenia, że oto jesteśmy na lekcji, że zostaliśmy poddani edukacji. Nie nie, wręcz odwrotnie. My – słuchacze – jesteśmy na sympatycznym spotkaniu towarzyskim, na którym opowiada się zbiór dobrze przygotowanych i świetnie zaprezentowanych uwag i sugestii. Podróżowaliśmy więc dookoła świata z wiolonczelą, fortepianem i słowem. I jak dodała jedna ze słuchaczek: była to wędrówka z takim dobrym poczuciem, że artyści podają jej wartościowe, znakomicie przygotowane atrakcje.

Mieczysław Kowalcze

W pierwszą niedzielę adwentową, 3 grudnia 2017 roku, Chór Dziecięcy Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego „Don Diri Don” pod dyrekcją Rektora Akademii Sztuki w Szczecinie prof. dr. hab. Dariusza Dyczewskiego koncertował w Düsseldorfie w Kościele Miejskim św. Jana (Johanneskirche Stadtkirche Düsseldorf). Koncert został zorganizowany przez Organizację KIWANIS / oddział Düsseldorf, wspomagającą dzieci na całym świecie.

Organizację KIWANIS istnieje od ponad stu lat, a profil jej działalności jest porównywalny z profilem UNICEF-u, z którym KIWANIS współpracuje przy wielu przedsięwzięciach. Tym razem cały dochód z koncertu został przekazany na Hospicjum dla Dzieci i Młodzieży w Düsseldorfie. Honorowy patronat nad koncertem objął Prezydent Düsseldorfu Thomas Geisel. Kiedy prof. Dariusz Dyczewski został zapytany o możliwość udziału Chóru Dziecięcego Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego „Don Diri Don” w koncercie z cyklu „Dzieci pomagają dzieciom – muzyka tworzy przyszłość” w Düsseldorfie, nie zawahał się ani chwili i natychmiast podjął wyzwanie przygotowania koncertu adwentowego z międzynarodowym repertuarem. Do udziału w koncercie zaproszono także solistów: soprany – Friederike Meinel i Sylwię Burnicką-Kalischewską oraz Alexandra Kalischewskiego – sopran chłopięcy.

Wydarzenie rejestrowała Telewizja Polonia. Publiczność nie ukrywała wzruszenia, kiedy chór rozpoczął łacińskim utworem sakralnym Ave Virgo Gloriosa młodego polskiego kompozytora M. Raczyńskiego, kolejno wykonał Kyrie J. Leavitta (solo: Zosia Kubowicz), Ave Maria G. Cacciniego, Alleluja, Ave Verum W. A. Mozarta, Panis Angelicus C. Francka z solistą Alexandrem Kalischewskim i wiele kolęd z różnych krańców naszego globu, w sumie w sześciu językach.

Przy fortepianie zasiadła Monika Walczukiewicz, a Anna Strycharczyk czuwała nad instrumentalistami akompaniującymi na flecie poprzecznym i skrzypcach. Koncert poprowadziła Friederike Meinel, której infekcja nie pozwoliła zaprezentować się w koncercie wokalnie. Andrzej Koliński z Instytutu Polskiego w Düsseldorfie zadbał o polskie tłumaczenia moderacji oraz powitania Prezydenta Fundacji KIWANIS w Düsseldorfie Gerda Maubacha. Zachwycona publiczność długo oklaskiwała artystów i nie szczędziła wspaniałych gratulacji i komplementów po koncercie.

Koncert zostanie powtórzony 12 grudnia w centrum Berlina w kościele Französische Stadtkirche Berlin o godz. 19:00 oraz 14 grudnia w Sali Koncertowej w Szczecinie w Pałacu Ziemstwa Pomorskiego przy ulicy Niepodległości 40 o godz. 19:00. Wstęp wolny.

Koncert berliński objęty jest honorowym patronatem Ambasadora Polski w Niemczech Andrzeja Przyłębskiego, przy udziale Instytutu Polskiego w Berlinie. Koncert szczeciński odbędzie się przy wsparciu Województwa Zachodniopomorskiego.

Źródło: organizator

Zespół, który założyli muzycy Narodowego Forum Muzyki, gra w składzie: Alicja Kieruzalska (fagot), Jan Krzeszowiec (flet), Wojciech Merena (obój), Maciej Dobosz (klarnet) i Mateusz Feliński (róg). Młodzi wykonawcy występują wspólnie piąty rok, a ich renoma sprawia, że są zapraszani na wiele festiwali, często koncertują w Polsce i za granicą (w tym w Egipcie). Na jesienny wieczór muzycy zaproponowali licznej publiczności pałacu ciekawy repertuar, złożony z kompozycji, które świetnie zilustrowały możliwości i kompetencje kwintetu. Artystyczne, techniczne, a także te, które są bardzo istotne w tej edycji DFM, czyli umiejętności nawiązania bliższego, niż w zwykłych salach koncertowych, kontaktu z audytorium.

Co złożyło się na program? Znakomicie wybrzmiał Kwintet na instrumenty dęte Tadeusza Szeligowskiego, utwór z roku 1953, świadczący o tym, że ten ważny dla muzyki polskiej kompozytor umiejętnie i ciekawie łączył wpływy różnych tradycji z nowymi trendami i technikami twórczymi.

Dla słuchacza koncertu i piszącego te słowa najważniejszym dziełem programu był bez wątpienia Kwartet smyczkowy F-dur op. 96 (amerykański) Antonína Dvořáka w interesującej aranżacji Davida Waltera. Z dwóch prostych powodów. Po pierwsze, artyści zdecydowali się wykonać go w całości dla podkreślenia siły wyrazu i zaprezentowania programu kompozycji należącej do tzw. trylogii amerykańskiej autora. Po drugie, to taki utwór, w którym sprawdza się powiedzenie Dvořáka: „Ołówek to wspaniały wynalazek” - mawiał i zaraz dodawał – „jeszcze wspanialszym jest gumka”. W Kwartecie to się sprawdza. Nie ma w nim żadnego nadmiaru. Zapewne został wymazany. Warto w tym miejscu przytoczyć jeszcze jeden aforyzm autora symfonii „Z Nowego Świata”: „Uczcie się grać na instrumentach dętych. Jak będziemy mieli samych skrzypków, to co będzie można napisać?”. Muzycy LutosAir na pewno wzięli to sobie do serca.

Na zakończenie zaplanowanego na wieczór programu usłyszeliśmy Rumuńskie tańce ludowe Beli Bartóka, czyli sześć króciutkich kompozycji inspirowanych muzyką, jaką pracowicie przez lata gromadził węgierski twórca. Warto dodać, że w zbiorach miał ponad 6 000 melodii i wiele z nich zaaranżował, dał się nimi zainspirować. Dlatego też nie dziwi utarta już muzykologiczna opinia, że Bartókowi udało się dokonać syntezy tradycji ludowej z europejskim językiem muzycznym. Dowód na takie przekonanie usłyszeliśmy za sprawą LutosAir Quintet.

Mieczysław Kowalcze