Pochodząca z 1952 roku III Symfonia Grażyny Bacewicz reprezentuje styl neoklasyczny, chociaż odnaleźć w niej można inspiracje raczej muzyką romantyczną, niż wcześniejszych epok. Utwór powstał bowiem w okresie, kiedy w twórczości Bacewicz nastąpiły pewne zmiany stylistyczne. Kompozytorka podkreślała, iż trzeba „pisać z wewnętrzną satysfakcją i szczerze, ale nie można zapominać o tym, że pisze się dla ludzi (...).” Najważniejsze w tym czasie wydawało jej się uproszczenie własnego języka muzycznego: „uproszczenie, ale nie cofanie się – nie powrót do klasycyzmu w znaczeniu dur-moll, tylko znalezienie czegoś prostego – nowego (...).” Jak mówiła, „kompozytorzy wstydzili się niejako swojej uczuciowości – odrzuciłam więc ten wstyd i piszę muzykę emocjonalną.” I rzeczywiście, III Symfonia jest utworem emocjonalnym, pod tym względem bliskim estetyce drugiej połowy XIX wieku, choć od strony formalnej dzieło posiada klasyczny, czteroczęściowy układ. Warto zaznaczyć, iż w Łodzi kompozycja ta została wykonana tylko raz – 9 września 1969 roku, kilka miesięcy po śmierci kompozytorki.
Powrót
|
